Εγώ τα λάθη μου τα αγάπησα και τα έκανα κομμάτι μου.

Γράφει η Αριάδνη Αρβανίτη

Αν με ρωτήσεις τι θα άλλαζα στη ζωή μου από την ημέρα που σε γνώρισα με μεγάλη ευκολία θα στο απαντήσω. Τίποτα! Όχι γιατί ήταν τόσο σημαδιακός ή φανταστικός ο τρόπος που επετεύχθη η γνωριμία μας. Όχι. Δεν θα άλλαζα τίποτα γιατί πολύ απλά η γνωριμία μας ή μάλλον, για να το πω ακόμα καλύτερα, τα λάθη και τα σφάλματα που έκανα και έκανες σε αυτήν μας την κοινή πορεία, με οδήγησαν στο να γίνω αυτό που είμαι σήμερα.

Τι κι αν για εσένα αυτό που είμαι φαντάζει λίγο και δεν καλύπτει σε τίποτα τα δικά σου «θέλω» και τα δικά σου όνειρα. Εγώ είμαι περήφανη για τον εαυτό μου, για τα λάθη μου και τις συνέπειες αυτών που κλήθηκα να πληρώσω. Εγώ τα λάθη μου τα αγάπησα και τα έκανα κομμάτι μου. Είναι θαρρείς κι αυτά μια συνέχεια του εαυτού μου. Ούτε εσύ ούτε κανένας δεν θα με κρίνετε για αυτά. Και δεν μετανιώνω για τίποτε γιατί για ότι έκανα είχα αγνά κίνητρα παρακινούμενη από αγάπη και μόνο.

Τα χρόνια μου τα ξόδεψα στο πλάι σου γιατί το ήθελα και το επέλεξα χωρίς να μου το ζητήσει κανείς. Η αγάπη βλέπεις δεν επιβάλλεται, απλώς ή χαρίζεται ή κερδίζεται. Και για να το πω και πιο κομψά, δώρο είναι και δωρίζεται. Το παίρνεις και λες ευχαριστώ! Δεν τρέχεις αμέσως στο πρώτο κατάστημα που θα βρεις για αλλαγή. Να την αλλάξεις με τι την αγάπη; Με ανούσιο σεξ ή με σχέση της μιας βραδιάς; Ή με κάτι πιο χλιαρό και άνοστο που δεν σε πληγώνει γιατί φοβάσαι το πόνο;

Δεν αλλάζεται έτσι απλά η αγάπη. Κι ας συνοδεύεται με χιλιάδες λάθη. Πρέπει να σε πονάει όταν την νιώθεις, να είναι σα γροθιά στο στομάχι, δυνατή και γερή, να την τρως και να βλέπεις αστεράκια! Να σε ζαλίζει και να σε τρελαίνει! Και τα λάθη που τη συνοδεύουν να μην τα διώχνεις από πάνω σου, δεν είναι κάτι το κακό το οποίο πρέπει να το ξορκίσεις, αλλά να τα αγαπάς σαν παιδιά σου και να φροντίζεις για το καλύτερο. Να μην ζητάς συμπόνια ή οίκτο από τον άνθρωπό σου αλλά να χαίρεσαι που μέσα σε όλα αυτά που πέρασες, βρήκες και έχεις τον εαυτό σου.

Για αυτό σου λέω… Εγώ τα λάθη μου τα αγάπησα. Και δεν θα με κρίνεις ούτε εσύ ούτε κανένας ποτέ για αυτό. Και δεν θα άλλαζα στιγμή από την σχέση μας, από την κοινή μας πορεία κι ας καταλήξαμε έτσι. Κι αν είναι όλα επιλογές στη ζωή οι οποίες μας χαρακτηρίζουν εγώ ρε φίλε επέλεξα να ζω με το συναίσθημα και με γνώμονα την αγάπη. Κι ας πληρώνω μέχρι σήμερα μονάχα λάθη. Σαχλό αλλά τόσο γεμάτο συνάμα! Άλλωστε εγώ είμαι τα λάθη μου και αυτό κανείς δε μπορεί να μου το στερήσει.