Μεταξύ οδού Αγάπη και Απάτης όλη μου η ζωή.

Βρήκα την δύναμη να δεχθώ μέσα μου, οτι όσα συνέβαιναν ηταν αληθινα!
Κατάφερα να με πείσω ότι όλο εκείνο ήταν κάτι πρωτόγνωρο για μένα!
Κάτι τόσο ξεχωριστό, τόσο για εκείνη, όσο και για εμένα.
Να μου γεμίζει το ποτήρι πόνο κι εγώ μονορούφι να το πίνω!
Τόσο πολύ την εμπιστευομουν και δεν ήθελα να την χάσω.
Σ’ένα δρόμο δίχως επιστροφή!
Πήρα την Οδός Αγάπης, μια ανηφόρα ατέλειωτη με πολλές στροφές,και σοκάκια στενά που υψώνονταν ψηλά τείχη ανάμεσα τους!
Ένα λάθος στενό κι έβγαινες στην Οδός Απάτης δίχως να το καταλάβεις.
Κι όλος ο κόπος σου ενας αδιέξοδος γκρεμός!
Εξαπάτησα κάθε πρέπει!
Εξόργισα κάθε θελω μου!
Και εξιστόρησα σε σένα, οτι δεν έπρεπε να πω!
Και τώρα μόνος καφεδάκι στην Οδός Αγάπης!
Δεν χάνονται οι Άγγελοι μάτια μου, μην το ξεχνάς!