Άλλο σε θέλω στην ζωή μου, άλλο σε ανέχομαι στην ζωή μου

Γράφει η Αμάντα Παναγιώτου

Υπάρχει μια διαφορά από το θα ήθελα ένα άνθρωπο δίπλα μου και από το ψάχνω παντού έστω για λίγη σημασία.
Η αλήθεια είναι πως ποτέ δε κατάλαβα γιατί οι άνθρωποι έχουν τόσες πολλές ανασφαλειες.
Σε κάθε ηλικία σε όποια κατάσταση.
Η μανία της σχέσης καταδιώκει πολλούς  δίχως σκέψεις, χωρίς την κρίση της ” επιλογης” απλά δέχονται ότι βρεθεί στο δρόμο τους.
Καλό κακό, άσχημο ή όμορφο η ανάγκη της παρουσίας ενός ανθρώπου δίπλα είναι ανωτέρα όλων.
Κάπως έτσι οι σχεσάκηδες δημιουργούν αδύναμους “δεσμούς” μόνο από το φόβο της μοναξιάς.
Είναι αυτοί οι άνθρωποι που δεν σκέφτηκαν ποτέ ότι αν δεν τα βρεις πρώτα με τον εαυτό σου δε θα καταφέρεις να συνυπάρξεις με κανέναν.
Ότι κάπως έτσι αλλοιώνουμε εμάς αλλά και τους ανθρώπους γύρω μας.
Ας αγαπήσουμε τον εαυτό μας και ύστερα τους υπόλοιπους.
Να βάζουμε προτεραιότητα εμάς.
Να μη ξεχνάμε, ότι είναι γραφτό να έρθει θα το βρίσκουμε μπροστά μας.
Να κάνουμε σχέσεις από έρωτα, από αγάπη και να αφήσουμε τα στημένα προγράμματα προς εύρεση του ιδανικού.
Δεν υπάρχει, εμείς το φτιάχνουμε, όταν τα καταφέρουμε θα είμαστε περήφανοι και ικανοί για όσα αξίζουν χωρίς κυνηγητό.