Ο έρωτας, θα σε βρει την πιο ανύποπτη στιγμή.

Γράφει η Άντζελα Καμπέρου

Έψαξα, έψαξα πολύ και παντού.
Έψαξα σε πάρκα, σε μαγαζιά, σε παραλίες και σε σπίτια.
Βγήκα και ξαναβγήκα, απογοητεύτηκα και το ξαναπήρα από την αρχή.
Κοίταξα πίσω από πρόσωπα που ήξερα και από άλλα που δεν είχα ξαναδεί ποτέ μου.
Κοίταξα σε μέρη που ποτέ δεν θα κοιτούσα και σε άλλα που είχα ήδη κοιτάξει.
Και έψαξα και σε μέρη που νόμιζα πως το είχα βρει μα τελικά δεν υπήρξε ποτέ τίποτα.
Έψαξα πολύ για να βρω τον έρωτα. Τον έψαχνα κάθε μέρα, μα ο άτιμος ξέρει να παίζει πολύ καλό κρυφτό. Ό, τι κρυψώνα και αν έψαξα, εκεί που νόμιζα πως τον είχα βρει μου ξεγλιστρούσε πάλι με μαεστρία.
Έκλαψα πολύ για αυτόν τον έρωτα που ποτέ δεν είχα βρει. Έκλαψα και θύμωσα, έσπασα, λύγισα και κάποια στιγμή παραιτήθηκα.
Αποφάσισα πως θα σταματήσω να ψάχνω κάτι που μάλλον δεν υπάρχει, ή έστω δεν θέλει να το βρω. Οπότε σταμάτησα.
Βγήκα και χόρεψα για να περάσω καλά χωρίς να ψάχνω τίποτα. Ντύθηκα και βάφτηκα για μένα και όχι για να προσελκύσω κάποιον έρωτα ουτοπικό. Χαμογελούσα και ήμουν ευτυχισμένη γιατί είδα τι έχω γύρω μου, τους ανθρώπους μου, τις παρέες μου, μια ζωή σχεδόν πλήρη. Πάντα κάτι έλειπε, μα επέλεγα να το αγνοώ. Δεν με πείραζε πλέον δεν με ενοχλούσε.
Και να κάπου εκεί, εκεί που είχα παραιτηθεί και είχα αποφασίσει πως ο έρωτας έχει εξαφανιστεί από την ζωή μου και δεν πρόκειται να μου εμφανιστεί ποτέ, εκεί εμφανίστηκε.
Σε πρόσωπο ιδιαίτερο, σε πρόσωπο που ούτε θα το σκεφτόμουν. Εμφανίστηκε έτσι ξαφνικά. Με ένα βλέμμα και ένα χαμόγελο. Αποφάσισε να βγει από την κρυψώνα του και να μου δείξει το καλύτερό του πρόσωπο.
Ο έρωτας με βρήκε απροετοίμαστη μα συνάμα τόσο έτοιμη για αυτόν. Δεν πίστευα πως θα τον έβρισκα ποτέ αλλά διατηρούσα ελπίδες πως ίσως κάποια στιγμή θα κάνει δειλά την εμφάνισή του.
Και τελικά με βρήκε. Με βρήκε όταν προσπαθούσα να του κρυφτώ, με βρήκε όταν είχα αποφασίσει πως είμαι καλά και μόνη μου. Με βρήκε με κατεβασμένες άμυνες και εισέβαλλε χωρίς καμία προσπάθεια.
Κι εκεί κατάλαβα πως όσο κι αν τον ψάχνεις τον έρωτα, όσο κι αν απεγνωσμένα τον ζητάς τόσο αυτός θα κρύβεται. Τόσο θα σε αποφεύγει. Μικρό παιδί είναι ο έρωτας που όσο του ζητάς να κάνει κάτι, κάνει ακριβώς το αντίθετο. Πεισματάρης, θέλει πάντα να περνάει το δικό του και το καταφέρνει. Ένα μικρό πεισματάρικο μωρό που σου χαρίζει απλόχερα χαρά.
Εκείνη την στιγμή που με βρήκε υποσχέθηκα στον εαυτό μου πως δεν θα ξαναψάξω τίποτα. Ότι θέλει να με βρει είμαι εδώ.
Τον έρωτα δεν τον κυνηγάς εσύ, σε βρίσκει αυτός.
Κι αυτή είναι η μαγεία του.