Πάλι γεμίζουν τα μάτια μου με τα μάτια σου, με το χαμόγελό σου.



Τα παραθυρια που επιλεγουμε, εχουν σημασια!
Γράφει η Αγγελική Καμπέρου
Πάλι;
Πρέπει πάλι να γυρίζεις στο μυαλό μου;
Πρέπει ακόμα ένα βράδυ να με αφήνεις άγρυπνη;
Πάλι;
Γεμίζει το δωμάτιο με τη μορφή σου.
Γεμίζουν τα μάτια μου με τα μάτια σου, με το χαμόγελό σου.
Κοιτάζω γύρω και ψάχνω να βρω ένα σημάδι πως δεν τρελάθηκα τελείως, πως όντως κάπου είσαι γύρω μου.
Πάλι όμως το μυαλό μου παίζει περίεργα παιχνίδια.
Πάλι;
Πάλι αργά το βράδυ έκανες την εμφάνιση σου, σαν να το έχεις βάλει στοίχημα με τον εαυτό σου.
Πάλι κατάφερες να με ταράξεις.
Πάλι;
Πάλι ψάχνεις αφορμές να μου μιλήσεις. Γιατί; Για ποιο λόγο θες να με τρελαίνεις; Δεν το μπορώ άλλο αυτό το παιχνιδάκι. Πολύ τράβηξε, δεν νομίζεις;
Πάλι;
Πάλι εδώ και πάλι πουθενά; Εσύ το μπορείς; Γιατί εγώ μια φορά κουράστηκα. Κουράστηκα να μυρίζω την κολόνια σου σε ένα δωμάτιο στο οποίο δεν έχεις μπει ποτέ. Κουράστηκα να σε βλέπω σε μαγαζιά που ποτέ δεν σε συνάντησα.
Πάλι γύρισα το κεφάλι μου και σε είδα μπροστά μου. Τα ‘χασα. Γύρισα ξανά το βλέμμα μπροστά και προσπαθούσα να καταλάβω αν έχω πιει πολύ ή αν για ακόμα μία φορά το μυαλό μου παίζει παιχνίδια.
Δεν είχα πιει πολύ. Όμως πολύ θα το ήθελα. Γιατί ίσως τότε να έβρισκα το κουράγιο να σε πάρω τηλέφωνο. Να σου πω να μην με ξαναενοχλήσεις. Να μην ξαναμπείς στο κεφάλι μου. Δεν θα καταλάβαινες. Θα έψαχνες να βρεις για ποιο πράγμα μιλάω. Θα συνέχιζα το παραλήρημα και θα σου έλεγα να μην ξανάρθεις πια στα όνειρά μου, πως με κούρασες.
Και θα στο έκλεινα. Θα στο έκλεινα πριν προλάβεις να απαντήσεις. Και έπειτα θα έπινα. Θα έπινα μέχρι πια να μην καταλαβαίνω. Θα έπινα έως ότου πέσω στο κρεβάτι και βυθιστώ σε έναν ύπνο που δεν θα υπάρχεις πουθενά. Σε έναν ύπνο μαγικό. Χωρίς όνειρα. Χωρίς εσένα. Χωρίς τίποτα από όλα όσα με κρατάνε ξύπνια τόσα και τόσα βράδια.
Πάλι;
Πάλι όμως δεν θα κοιμηθώ. Πάλι θα μείνω ξάγρυπνη να σκέφτομαι. Πάλι θα προσπαθώ να σβήσω το όνομά σου γράφοντας. Γράφοντας για εσένα όσα ποτέ μου δεν σου είπα. Πάλι θα προσπαθήσω να βρω λύτρωση από το μυαλό μου, αδειάζοντάς το σε δυο σελίδες χαρτί.
Πάλι ο ύπνος θα έρθει ξημερώματα. Την ώρα που πια τα όνειρα δεν έχουν θέση.
Πάλι θα κοιμηθώ σκεπτόμενη εσένα.
Πάλι;
Πάλι. Και σήμερα και κάθε βράδυ.
Related
