Ο δικός μου Πόρος..
Γνήσιο αρσενικό, ανάμεσα σε εκατοντάδες θηλυκά νησιά, ξεχωρίζει με την ήρεμη δύναμη και σιγουριά του. Κουβαλάει την γοητεία του παλιού με την ομορφιά της διαχρονικότητας.
Είναι κάποια μέρη, που ήσυχα κι αθόρυβα, μπαίνουν στην ζωή σου και γίνονται κομμάτι από τις μνήμες σου. Δεν κάνουν θόρυβο, δεν είναι εκείνα που θα σου κόψουν την ανάσα και θα τα θυμάσαι πάντα πρώτα πρώτα όταν αναζητάς προορισμό να ταξιδέψεις.
Είναι όμως οικεία και ζεστά.
Είναι βολικά και σε κάνουν να γυρνάς στην ζεστασιά της συνήθειας που σου δημιουργούν.
Ένα τέτοιο, είναι κι ο Πόρος.
Γνήσιο αρσενικό, ανάμεσα σε εκατοντάδες θηλυκά νησιά, ξεχωρίζει με την ήρεμη δύναμη και σιγουριά του. Κουβαλάει την γοητεία του παλιού με την ομορφιά της διαχρονικότητας.
Γνωρίστηκα με τον Πόρο πριν… είκοσι και κάτι χρόνια, όταν ένας λάτρης του νησιού, μας έφερε για πρώτη φορά οικογενειακώς.
Δεν ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά. Δεν ήταν αυτό που λέμε κεραυνοβόλος έρωτας.
Ήταν όμως μια αγάπη που χτίστηκε σιγά σιγά κι έβαλε βαθιές ρίζες.
Βλέπεις ο Πόρος, έχει τον τρόπο του να σε κερδίζει.
Έχει αυτή την ξεχασμένη γοητεία από την δεκαετία του ’60 που πρωταγωνίστησε σε ταινίες και πολλές φορές μοιάζει ο χρόνος να πάγωσε σ’αυτό το νησί.
Είναι φορές που περιμένεις να δεις από κάποιο στενάκι την Αλίκη με το τόπι της και τον Κωνσταντάρα να περπατάνε και να γεμίζουν τον τόπο με τραγούδι.
Αν περπατήσεις και χαθείς σε αυτά τα σοκάκια, θα πέσεις πάνω σε σπίτια παλιά, ναυτικά αρχοντόσπιτα που διατήρησαν την γοητεία τους στο χρόνο.
Άσπρα, ασβεστωμένα και περιποιημένα, με αυτές τις χαρακτηριστικές μωβ βουκαμβίλιες στις αυλές τους αντιστέκονται στις εποχές που περνάνε από πάνω τους.
Αυτά ίσως τα παρατηρήσεις από την πρώτη σου φορά.
Θα χρειαστεί όμως να ξαναγυρίσεις για να δεις τα υπέροχα διατηρητέα κτήρια του Μωροπούλειου και της Εθνικής Τράπεζας, το πρώτο δημοτικό σχολείο που είναι κτήριο του Έρνστ Τσίλερ, αλλά και το κτήριο Συγγρού που είναι πια το πολιτιστικό κέντρο του νησιού.
Αν έρθεις καλοκαιράκι, θα ανακαλύψεις τις παραλίες του νησιού που τα πεύκα αγγίζουν την θάλασσα σαν να τρέφονται από την αλμύρα της.
Θα περάσεις το μικρό και το μεγάλο Νεώρειο και θα βρεθείς στο λιμανάκι της αγάπης και θα προχωρήσεις λίγα μέτρα παρακάτω για να φτάσεις στην παραλία του Ρώσικου Ναύσταθμου. Εκεί θα βρεις κι εκείνο το Παράξενο κορίτσι με τα πολύχρωμα μαλλιά που σου λεγα..
Κι αν εκεί, στο Νεώρειο παρατηρήσεις μια πολυκατοικία, την μόνη του νησιού, χαμένη μέσα σε πεύκα και πράσινο, μην παραξενευτείς. Έχει μια δικιά της ιστορία, που κάποια στιγμή, θα την πούμε ξεχωριστά γιατί δεν μπορεί να καλυφθεί μέσα σε λίγες λέξεις.
Θα πας από την άλλη πλευρά στο Ασκέλι που θα βρεις μια παραλία γεμάτη μαγαζιά και κόσμο και ζωή!
Κι αν θες την ησυχία σου και μια πιο ήρεμη παραλία θα κατέβεις στην Βαγιωνιά. Μια μεγάλη κατηφόρα θα σε οδηγήσει σε έναν όρμο και θα απολαύσεις ένα πολύ πιο ήρεμο μπάνιο, μακριά από την βουή!
Ότι χρειαστείς, θα το βρεις. Ότι ζητήσει η ψυχή σου θα στο προσφέρει.
Μπορείς να χαθείς στην φασαρία και τον κόσμο περπατώντας (άφοβα πια μιας και τα αυτοκίνητα απαγορεύονται στο κέντρο του νησιού τις βραδινές ώρες) και να σταματήσεις σε κάποιο από τα παραδοσιακά ταβερνάκια να φας πριν συνεχίσεις την βραδιά σου με αλκόολ και θάλασσα.
Ή αν πετύχεις το θερινό σινεμά ανοιχτό, να ανέβεις για να δεις μια ταινία παρέα με τα αστέρια.
Μπορείς να ανακαλύψεις έναν θησαυρό τέχνης κάνοντας μια βόλτα στην Gallery Citronne και θα αποτελέσει λόγο για να γυρνάς!
Μπορείς να βρεις πιο ήσυχα σημεία για να φας και να αγναντεύσεις.
Μπορείς να πας στην Θεανώ στο μικρό Νεώρειο και να φροντίσει ο Σωτήρης να φας το καλύτερο ψάρι!
Κι αν προχωρήσεις λίγο παρακάτω, θα βρεις την ταβέρνα του Βασίλη, εκεί που τα μαγειρευτά, είναι μαμαδίστικα και υπέροχα και σου δίνουν την αίσθηση της επιστροφής σε ένα μέρος οικείο, δικό σου ολότελα.
Κι αν θες να βρεις έναν μικρό παράδεισο όνομα και πράγμα, θα απομακρυνθείς λίγο και θα ανέβεις προς το βουνό. Εκεί θα βρεις τον Παράδεισο και η Κική, θα σου προσφέρει τα ωραιότερα κρεατικά!!
Αλλά και τις πιο ψαγμένες γεύσεις θα τις βρεις στο καταπληκτικό Ιταλικό του, το Macaroni N’ More που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από αυτά που συναντάς στην Αθήνα, κι ο Μάκης είναι πάντα έτοιμος να δώσει τον καλύτερο εαυτό του για να εξυπηρετήσει!
Κι αν ξυπνήσεις πρωί και θες ζεστές πίτες και ξεχωριστές πρωινές λιχουδιές, πήγαινε στο φούρνο του Valente. Θα βρεις τα πιο γελαστά κορίτσια να σε εξυπηρετήσουν και να θυμηθείς πώς είναι ένας παραδοσιακός φούρνος…. Που δεν του λείπει τίποτα! (Κι αν το πρωί δεν μετακινείσαι χωρίς καφέ… τους παίρνεις τηλέφωνο και στα φέρνουν εκεί που είσαι)
Και σίγουρα θα πρέπει να πιείς έναν καφέ (τουλάχιστον) στο Poros Image. Είναι αυτό το ξενοδοχείο που παλιότερα ο ΕΟΤ τα ονόμαζε «Ξενία» (καλά μην νομίζεις.. εμείς ακόμα Ξενία το λέμε) και μοιάζει να βγήκε κατευθείαν από ελληνική ταινία του 60. Εξωτερικά. Γιατί εσωτερικά έχει ανακαινιστεί και είναι έτοιμο να προσφέρει τις καλύτερες υπηρεσίες του με μια θέα στην θάλασσα που κόβει την ανάσα.
Στον Πόρο ξαναγυρνάς.
Ξαναγυρνάς γιατί νιώθεις σαν το σπίτι σου.
Ξαναγυρνάς γιατί οι άνθρωποί του είναι φιλόξενοι και ζεστοί. Σε φροντίζουν και είναι έτοιμοι να σου δώσουν πληροφορίες και συμβουλές για να περάσεις καλύτερα.
Ξαναγυρνάς γιατί τα στενά του σου μιλάνε. Σου μιλάνε για την ιστορία. Για το νησί που κόπηκε στα δύο κι έγινε η Καλαυρία και η Σφαιρία.
Ξαναγυρνάς γιατί αυτό το πράσινο των δέντρων που αγγίζει το μπλε της θάλασσας σε συγκλονίζει.
Ξαναγυρνάς γιατί δεν είναι μόνο καλοκαιρινός προορισμός αλλά είναι ένα νησί, παντός καιρού και κάθε γούστου!
Ξαναγυρνάς γιατί είναι σε απόσταση αναπνοής από την Αθήνα ακόμα κι αν αποφασίσεις να έρθεις οδικώς.
Ξαναγυρνάς, γιατί ο Πόρος φτιάχνει παρέες και σου δίνει λόγους να βάλεις ρίζες και να τον βάλεις στο χάρτη σου.
Κι εγώ ξαναγύρισα. Γιατί εδώ, ρίζωσαν οι μνήμες με τους γονείς μου. Εδώ ρίζωσαν οι πιο ξέγνοιαστες στιγμές.
Κι όσο δηλητήριο κι αν χύσει κανείς, τις γερές ρίζες, δεν τις ξεριζώνει κανείς.
Εδώ λοιπόν…