Μια στιγμή πριν γίνουν ένα..
Γράφει ο Libertatem ExAnimo
Βρέχει..
Η θάλασσα είναι ήρεμη και ας την χτυπάει ο ουρανός της.
Της αλλάζει μορφή αλλα δεν της αφήνει σημάδια, την αγαπάει γιατί παίρνει τα ίδια χρώματα με αυτόν.
Οταν σκοτεινιαζει ο ουρανός της σκοτεινιαζει και αυτή. Aντανακλά η ομορφιά του στην επιφάνεια της και γεμίζει ο βυθος της από το κλάμα του.
Σαν συνουσία, άλλοτε ήρεμη άλλοτε βίαιη αλλα πάντα με σεβασμό.
Και αν της πετάξει φωτιά αυτή μπορεί να την νιώσει αλλα και να την σβήσει ταυτόχρονα. Έρωτας σου λέω, έρωτας για μία ευχάριστη συνύπαρξη. Μία ανάσα τους χωρίζει από το να γίνουν ένα, δεν θέλουν όμως γιατί οι στιγμές είναι καλύτερες από την αιωνιότητα άλλωστε η αιωνιότητα υπάρχει όταν οι στιγμές είναι μοναδικές σαν και αυτούς, δεν θέλουν να αναπαράγουν το είδος δεν το έχουν ανάγκη.
Πάντα θα είναι μία και πάντα θα είναι ένας, η μοναδικότητα τους κάνει τον κόσμο μικρό, η γνησιοτητα τους κάνει την γη να ελπίζει.
Βρέχει, άκουσε τους όταν ενώνονται. Όλα σιωπουν για μία ακόμα υπερτατη πραγματικότητα.