Το να αγαπάς είναι όμορφο, το να αγαπιέσαι ασύγκριτο!

Γράφει ο Ηλίας Μπλατζιούκας

Αγάπη δε σημαίνει απαραίτητα αναγνώριση.

Ξέρεις τι είναι αναγνώριση; Το αίσθημα της το έχεις νιώσει; Αν όχι τότε μάλλον έχεις αγαπηθεί. Ίσως πάλι και όχι.

Πολλές φορές στο φιλικό μας, στο επαγγελματικό, στο οικείο περιβάλλον μας νιώθουμε μια έλλειψη αλλά ταυτόχρονα και ανάγκη. Την ανάγκη της αναγνώρισης. Είναι η αναγνώριση όμως αυτό που νιώθουμε ή είναι η αγάπη με λάθος τρόπο έκφρασης;

Θυσιάζεις χρόνο για την τέλεια αναγνώριση, αφοσιώνεσαι στο να τα κάνεις όλα σωστά και στο τέλος διακατέχεσαι από ψυχρή λογική. Πιέζεσαι, καταπιέζεσαι και στο τέλος αυτό που καταφέρνεις είναι να μη ξέρεις που να ξεσπάσεις. Όχι απαραίτητα να ξεσπάσεις. Αλλά να ζητάς με όλα αυτά την επιβεβαίωση. Μάλλον λάθος. Την αγάπη αναζητάς. Μη κρύβεσαι.

Άλλο αγάπη, άλλο αναγνώριση. Άλλο να αγαπιέσαι και άλλο να αναγνωρίζεσαι. Τι από όλα θες και από ποιον τα θες; Πρέπει να ξεχωρίσεις από ποιον θες αγάπη και πότε τη θες.

Να ξεχωρίζεις τα αισθήματα σου και την αγάπη που νιώθεις. Όχι για τους άλλους αλλά από τους άλλους. Αυτή έχει σημασία. Για τη δική σου αγάπη μη μιλάς, μη νιώθεις, μην εκφράζεσαι και μη λες ποτέ τι νιώθεις. Όταν έρθει η ώρα θα το νιώσεις ότι σε κατάλαβαν να αγαπάς.

Το να αγαπάς είναι όμορφο. Αγνό. Να αγαπιέσαι όμως είναι κάτι παραπάνω. Κάτι εκτός της δικής σου λογικής. Και έτσι πρέπει να είναι.

«Η μεγαλύτερη ευτυχια στη ζωη είναι η διαπίστωση ότι μας αγαπούν γι’ αυτό που ειμαστε ή μάλλον, παρά αυτό που είμαστε»  το γεγονός Victor Marie Hugo