Γράφει η Οδύσσεια
Τα κατάφερες, την έδιωξες από κοντά σου.
Τώρα μπορείς να ησυχάσεις. Τώρα μπορείς να βάλεις τα πράγματα σε τάξη, όπως τα είχες πάντα άλλωστε.
Τρόμαξες μάλλον, αλλά όχι, η ιδέα μου θα ήταν.
Η αλήθεια είναι ότι ήταν πολύ όμορφη και παράξενη και ίσως τα μάτια της να είχαν πολύ φως όταν σε κοιτούσε.
Αλλά, γιατί σου κάνει εντύπωση;
Ξέχασες;
Έτσι είναι μια ερωτευμένη γυναίκα! Η ματιά της είναι γεμάτη φως και το σώμα της καίει.
Σαν κάτι μέσα σου να σκίρτησε! Κάτι από καιρό ξεχασμένο. Κάτι μέσα σου ζωντάνεψε και γι’ αυτό θύμωσες. Θύμωσες με σένα κι ύστερα βάλθηκες με όλες σου τις δυνάμεις να το πνίξεις αυτό το κάτι να το εξαφανίσεις.
Δεν το θέλεις, σε γεμίζει ανασφάλεια. Δε θέλεις να νιώθεις, δε θέλεις να αισθάνεσαι γιατί δεν αντέχεις τον πόνο του έρωτα τον πόνο του αποχωρισμού.
Και στράφηκες εναντίον της.
Βάλθηκες να την πληγώσεις όσο περισσότερο μπορούσες γιατί, όσο πιο γρήγορα φύγει τόσο πιο ασφαλής θα νιώθεις.
Και την πλήγωσες, τα κατάφερες και την έδιωξες, μπράβο σου.
Σου αξίζει ένα μεγάλο μπράβο γιατί, ποια νομίζει ότι είναι αυτή που τολμά να σε κατεβάσει από το θρόνο σου;
Εσύ είσαι ο αρχηγός του εαυτού σου και καμιά γυναίκα δε θα σε κατεβάσει από εκεί.
Γιατί εσύ αποφασίζεις πάντοτε πως θα εξελιχθούν τα πράγματα και φυσικά πότε θα έρθει το τέλος.
Και τώρα, μπορείς ξανά να γυρίσεις στην ησυχία σου που τόσο πολύ αγαπάς.
Και αν καμιά φορά περάσει απ’τη σκέψη σου μη σταθείς, προχώρα.
Είναι επικίνδυνο για σένα να θυμάσαι πως σε έκανε να νιώθεις η παρουσία της, προχώρα …