Πόσο μου είχε λείψει να σε έχω απέναντι μου..
Γράφει η Βάσω Θεοδωρίδου
Πἐρασε καιρός από την τελευταία φορά που βρεθήκαμε.
Νιώθω όμως την ίδια οικειότητα με τότε, το ίδιο καρδιοχτύπι.
Τα μάτια σου διαβάζουν τα δικά μου και ξέρεις πάντα τι θέλω και πότε.
Ξέρεις να με ελἐγχεις χωρίς να με χειραγωγείς.
Ξέρεις να μου δίνεις ό,τι έχω ανάγκη.
Ξέρεις πότε είναι η σωστή στιγμή για όλα.
Αχ! Και αυτή η μυρωδιά σου είναι τόσο γνώριμη, τόσο επιβλητική πάνω στο κορμί μου.
Με διαπερνάει και με χτυπάει κατευθείαν στο κεφάλι.
Ζαλίζομαι,θολώνουν τα πἀντα γύρω μου και το μόνο που βλέπω είναι η μορφή σου.
Πόσο μου είχε λείψει να σε έχω απέναντι μου και να παρατηρώ κάθε κίνηση σου, κάθε σπιθαμή του κορμιού σου.
Μπορούσα να σε χαζεύω για ώρες.
Ήσουν πάντα τόσο όμορφος, τόσο ήρεμος, τόσο “άντρας”!
Ένας άντρας που ήξερε να σέβεται και να εκτιμάει τη γυναίκα που έχει δίπλα του.
Ήξερε πότε και πώς να την προστατέψει, ήξερε πως να δείξει τα συναισθήματά του δίχως να χρειαστεί να πει μία λέξη.
Ήσουν και είσαι ένας άντρας που αξίζεις τον θαυμασμό και την αγάπη στο μέγιστο!
Γιατί άντρες σαν έσενα σπανίζουν στις μέρες μας!