Γράφει η Παυλοπούλου Λίνα
Κάτι αχνοφέγγει από μακρυά.
Σα ζωγραφιά μοιάζει.
Της φαντασίας μου αποκύημα;
Του μυαλού μου παιχνίδι;
Σαν φως θολό που έρχεται και χάνεται.
Λαμπυρίζει για λίγο και ύστερα ξεθωριάζει.
Κάποιος σήμερα μου μίλησε για κέρδος και κόστος.
Πάλι θα χρειαστεί να τα βάλω στο ζύγι;
Κάτι αχνοφέγγει από μακρυά.
Μα σαν κάνω να πάω κοντά, μου κρύβεται πάλι.
Το μυαλό τακτοποιεί, μα η καρδιά ζωγραφίζει.
Πάει καιρός που άφησε τα πινέλα κάτω.
Ισως γιατί κουράστηκε να ζωγραφίζει σπίθες στις καρδιές των άλλων.
Ισως γιατί κουράστηκε να λαχταρά για δύο.
Και τώρα; Τι λέει άραγε το ζύγι;
Που γέρνει η ζυγαριά;
Στο κέρδος ή στο κόστος;
Τι μαρτυρά το σθένος της καρδιάς;
Ενα χαμόγελο;
Ενα δάκρυ;
Ποιό το κέρδος όταν το κόστος σε κάνει να ψάχνεις για χαμόγελα καρδιάς;
Πόσο κόστος να πληρώσεις για ένα κέρδος που κατοικεί μες στο μυαλό σου;
Κάτι αχνοφέγγει μακρυά…
Πάρε πινέλα και ζωγράφισε το φως του!
Ισως εκεί να κρύβεται η απάντηση στο ζύγι που γυρεύεις.