Αν σκέφτεσαι μίζερα, μια ζωή μεσ’ στη μιζέρια θα περάσεις.

Γράφει η Αριάδνη

Κανενός η ζωή δεν είναι στρωμένη με ροδοπέταλα. Όλοι έχουμε περάσει δύσκολες καταστάσεις, άλλοι περισσότερο, άλλοι λιγότερο.

Εξάλλου η ζωή δεν φημίζεται για το “αίσθημα δικαιοσύνης” της. Άσε δε που, από την ενηλικίωση και μετά, τα στραπάτσα σου (όσα δεν αφορούν σε θέματα υγείας) τα χρεώνεσαι προσωπικά και χωρίς κανένα ελαφρυντικό.

Το θέμα όμως τώρα δεν είναι αν πέρασες πολλά ή λίγα, αν έφταιγες περισσότερο ή λιγότερο.

Το θέμα είναι, όταν γυρίζεις και κοιτάζεις πίσω σου τι βλέπεις; Όταν αναλογίζεσαι τη ζωή που πέρασε τι νιώθεις;

Βλέπεις όλες τις δύσκολες καταστάσεις που κλήθηκες να αντιμετωπίσεις και αισθάνεσαι αδικημένος; Θύμα; Ριγμένος από τη ζωή και τους ανθρώπους; Λυπάσαι για σένα; Κατηγορείς τον εαυτό σου για τα λάθη σου; Θυμώνεις με τους άλλους για τα δικά τους;

Κι αν η απάντηση έστω και σε ένα από τα παραπάνω είναι ‘’Ναι’’, τότε ένα πράγμα θέλω μόνο να σου πω: Πάρτο αλλιώς!

Οι δυσκολίες που αντιμετώπισες δεν πρέπει να σε αποδυναμώνουν και να σε καταθλίβουν, αλλά να σου θυμίζουν ότι είσαι δυνατός, ότι αντέχεις.

“Για πόσο;” θα μου πεις.

Για όσο! Για όσο ανοίγεις τα μάτια σου και αντικρύζεις τον ήλιο. Για όσο αναπνέεις. Για όσο χτυπάει η καρδιά σου. Για όσο κάνεις σχέδια. Για όσο βάζεις στόχους και τους πετυχαίνεις ή και όχι (η προσπάθεια μετράει).

Η ζωή δεν θέλει ηττοπάθειες και μοιρολατρίες. Αν νιώθεις θύμα, μια ζωή θύμα θα είσαι. Αν σκέφτεσαι μίζερα, μια ζωή μεσ’ στη μιζέρια θα περάσεις.

Αν κοιτάζεις πίσω και λυπάσαι ή θυμώνεις, τότε όταν κοιτάζεις μπροστά θα φοβάσαι. Θα φοβάσαι να μην αποτύχεις ξανά, θα φοβάσαι να μην πονέσεις ξανά. Όλα αυτά που πέρασες όμως σου αποδεικνύουν περίτρανα πως δεν χρειάζεται να φοβάσαι για τίποτα.

Γιατί, ακόμη κι αν αποτύχεις, κι αν πονέσεις, θα αντέξεις! Όχι γιατί πρέπει, αλλά γιατί έτσι είναι η φτιαξιά σου.

Γιατί είσαι μαχητής! Μην αμφιβάλλεις ποτέ γι’ αυτό!