Ένα «σ’ αγαπώ», δεν αρκεί να γιατρέψει μια πληγή.
Γράφει η Μαρία Κυπραίου
Μεγάλα σ’ αγαπώ βγαίνουν συνεχώς από το στόμα σου. Σε ανθρώπους που έμαθαν πια να μη δίνουν τίποτα ή να δίνουν ψεύτικα μεγαλεπήβολα λόγια εγώ ακούω από εσένα το «σ’ αγαπώ». Μοιάζει αεράκι απαλό ρομαντικό στα αυτιά μου. Νιώθω χαρά όταν βγαίνουν από τα χείλη σου αυτές οι λέξεις μα δεν αρκούν.
Ένα σ αγαπώ δεν αρκεί να γιατρέψει μια πληγή.
Δεν αρκεί για να καλυτερέψει μια κατάσταση ούτε αρκεί για να με κάνει να σε θέλω πίσω.
Μένει απλά ένα κενό, άδειο «σ’ αγαπώ», -γιατί ναι, υπάρχουν και αυτά-. Δεν είναι μόνο γλυκά, όμορφα και ερωτικά τα σ’ αγαπώ. Υπάρχουν και οι κενές λέξεις που δεν κρύβουν μέσα τους ίχνος από συναίσθημα απλά λέγονται απλά για να λέγονται.
Και εσύ έμαθες να τα φωνάζεις με όλη σου τη δύναμη. Να τα βροντοφωνάζεις χωρίς να τα νιώθεις. Εγώ τα άκουγα όλα. Από το πρώτο σου μέχρι το τελευταίο και το συναίσθημα σε κάθε ένα από αυτα έφευγε, πέταγε, αραίωνε. Μέχρι πού έμεινε κενό. Ένα κενό σ’ αγαπώ να βγαίνει με μια δυνατή φωνή. Αστείο αγάπη μου. Αστείο να μη το νιώθεις αλλά να το φωνάζεις.