Για εκείνους που δεν έχουν τα κότσια να σε κοιτάνε κατάματα, δεν έχω άλλο χρόνο..

Γράφει η Ελένη Τσακίρη

Και έρχεται η ώρα που βάζεις σε τάξη την ψυχή και τη ζωή σου.
Τίποτα δεν είναι ίδιο με το χρόνο.
Συνειδητοποιείς πως όσο εκείνος τρέχει και γελά εναντίον σου , εσύ σταματας να ασχολείσαι μαζί του πια.
Δεν φοβάμαι το χρόνο μάτια μου.
Δεν με απασχολεί πιά.
Δεν δίνω χώρο σε ότι χαλά την ηρεμία και το γέλιο μου.
Δεν παραχωρω δευτερόλεπτο σε ανθρώπους ανούσιους και δήθεν.
Επαψαν να με απασχολούν οι εκάστοτε θεωρίες και τα εύκολα λόγια τους.
Ναι , στις πράξεις και την ουσία που τις ακολουθει έχω επικεντρωθεί.
Στέκομαι πια μονάχα σε εκείνους που βλέπουν τη δική μου “ουσία”, έτσι ακριβώς όπως είναι, όχι όπως τη φαντάζονται , ή όπως είναι βολικό να την αλλάξουν.
Δεν μπορώ να ζω με πράγματα μισά , ποσό μάλλον με μισές αλήθειες.
Η ολόκληρα και καθαρά , η καθόλου.
Τα μισά είναι για τους δειλούς .
Για αυτούς που δεν έχουν τα κοτσια να σε κοιτάξουν κατάματα και να σου πουν τι αισθάνονται.
Που δεν μπορούν να κουβαλησουν πάνω τους καμία ευθύνη .
Που παίζουν με το χρόνο και τις ψυχές των άλλων για να καλύψουν κενά δικά τους , όμως ξεχνούν ότι και η δική τους κλεψύδρα στο χρόνο δεν είναι αιώνια.
Για αυτό σου λέω.
Δεν πιστεύω σε πιστώσεις χρόνου.
Πιστεύω σε αξιοποιήσεις του , σωστές , ζυγισμενες και μετρημένες πλέον.
Γιατί ο χρόνος σου μετρά στο για ποιούς και σε τι τον ξοδεύεις…
Σκέψου το πολύ καλά λοιπόν..