Γράφει η Άντρη Φλουρέντζου
Το κεφάλι έτοιμο να εκραγεί. Ο εγκέφαλος έτοιμος να καεί από τα πολλα σενάρια και τις υποθέσεις. Οι σκέψεις να παρτάρουν και εγώ ανίκανη να τις διαχειριστώ. Πλημμύρα τρόπων και λύσεων έτσι ώστε να καταφέρω να πετύχω αυτό που θέλω.
Κάτι σαν παραλήρημα όταν δεν γνωρίζω.
Παρερμηνεύω λόγια και συμπεριφορές.
Μεγαλοποιώ τα γεγονότα στο μυαλό μου.
Η τάση μου για υπερανάλυση φταίει για όλα. Άγχος και τελειομανία μαζί. Ό,τι χειρότερο.
Τα μεγαλύτερα μου προβλήματα πηγάζουν από αυτό.
Ξόδεψα αμέτρητες ώρες από την ζωή μου προσπαθώντας να ερμηνεύσω πράξεις. Σπατάλησα πολύτιμο χρόνο σε καφετέριες με τις κολλητές μου για να ακούσω και αλλά σενάρια που πιθανόν δεν πέρασαν από το μυαλό μου. Μπήκα στην διαδικασία να αναλύσω σκέψεις. Να καταλάβω τι κρύβεται πίσω από ένα «Μάλιστα» που πήρα σε μήνυμα ή ένα «Κατάλαβα». Τι κατάλαβε; Κατάλαβε σωστά; Και αν όχι; Και το θαυμαστικό γιατί μπήκε δίπλα από εκείνη τη λέξη; Είναι τυχαίο; Τα κίτρινα σύμβολα με τις εκφάσεις; Σημαίνουν κάτι;
Ο χρόνος είναι ίσως το λιγότερο που έχανα βομβαρδίζοντας το μυαλό μου με εικασίες.
Και εκεί που τα σενάρια έτρεχαν και οι σκέψεις μπερδεύονταν δημιουργήθηκε μια θηλειά στον εγκέφαλο που δεν με άφηνε ελεύθερη. Δημιουργήθηκε ένα εμπόδιο που δεν με άφηνε να απολαύσω το παρόν. Όλη μου η ενέργεια καταναλωνόταν από την υπερανάλυση απλών καταστάσεων.
Το ενοχλητικό αυτό συναίσθημα επιδρούσε στην καθημερινότητα μου και την ηρεμία του ύπνου μου.
Μέχρι που αντιλήφθηκα ότι μόνη μου τα μπέρδευα. Στο τέλος το ‘καψα το σενάριο, γιατί η απάντηση, η εξέλιξη στην υπόθεση μου ήταν κάτι που δεν είχα σκεφτεί, κάτι που δεν είχα φανταστεί, κάτι που οι φίλες μου δεν είχαν εντάξει στις πιθανότητες. Ήταν κάτι πολύ πιο απλό που δεν χρειαζόταν σενάριο.
Και έτσι όπως τα μπέρδευα μόνη μου κάθε φορά, έτσι τα ξεμπέρδευα.
Αλλά κατάλαβα ότι το μοναδικό που κατάφερνα ήταν να ταλαιπωρώ τον εαυτό μου και να κάνω τους γύρω μου να αγανακτούν με την φλυαρία μου. Και το χειρότερο ήταν ότι σκότωνα την ευτυχία μου κάθε φορά.
Με αυτό τον τρόπο έμαθα!
Έμαθα πως ότι είναι να γίνει θα γίνει, και ότι είναι να μάθω, θα το μάθω αργά ή γρήγορα. Έτσι, αφήνω την ζωη μου σαν ταίνια να κυλά. Γιατί τα σενάρια είναι έτοιμα, δεν τα φτιάχνουν οι ηθοποιοι!