Ό,τι κι αν κάνεις, να αγαπάς τον εαυτό σου.

Γράφει η Ελένη Σάββα

“Σε αγαπάς γι’ αυτό που είσαι;” Πού και πού, κάνε στον εαυτό σου αυτή την ερώτηση. Είτε η απάντηση είναι ναι είτε όχι, η αγάπη κι η επιμονή είναι η λύση.

Σ’αγαπάς άραγε τα βράδια που κλαις και δεν μπορείς να πάρεις ανάσα; Σ’αγαπάς την ώρα που φοβάσαι και ψάχνεις γύρω σου από κάπου να πιαστείς; Σ’αγαπάς εκείνη τη στιγμή που νιώθεις πως θέλεις μια αγκαλιά;

Κι εκείνη τη στιγμή, που καταλαβαίνεις πως έκανες ένα λάθος, σ’αγαπάς;

Αγκαλιάζεις τον εαυτό σου; Του λες “δεν πειράζει, όλα θα πάνε καλά.” ;
Σε ρωτάω, τον αγαπάς τον εαυτό σου όταν βλέπει τον ουρανό και χαμογελά;
Τον αγαπάς όταν κάνει όμορφες σκέψεις και πράγματα που αγαπά;

Ο εαυτός μας δεν είναι ούτε μαύρο, ούτε άσπρο. Είναι και γκρίζο, και μπλε, και ροζ, και πορτοκαλί, κι όλα τα χρώματα που μπορείς να φανταστείς. Είναι όλα, τα πάντα.

Να σε αγαπάς. Να σε αγαπάς σε όλες τις αποχρώσεις σου! Μην ξεχωρίζεις καμία. Όλες είναι εξίσου όμορφες. Όλες είναι εσύ! Χαμογέλα πού και πού στον εαυτό σου.

Πες πως είσαι περήφανος για τα σωστά και τα λάθη σου, πες πως είσαι περήφανος που έχεις χρώμα, που είσαι “εσύ”.

Μη φοβάσαι να είσαι εσύ. Κάθε μέρα, να αγαπάς αυτό που γίνεσαι. Να αγαπάς εκείνο το βήμα που κάνεις κάθε μέρα. Να αγαπάς ακόμα και τη στασιμότητα, γιατί σου δίνει δύναμη.

Ό,τι κι αν κάνεις, να αγαπάς τον εαυτό σου.

Θα δεις, θα το δεις καθαρά, πως όταν αγαπάς κάθε πτυχή σου, όλα θα μοιάζουν πιο όμορφα. Μη γελιεσαι, τα δύσκολα θα συνεχίσουν να είναι δύσκολα. Με λίγη αγάπη όμως, ίσως μπορέσεις κάπου εκεί στα μαύρα να βρεις λίγο γκρίζο, κι ύστερα ένα άλλο χρώμα.