Γράφει η Luna Punk.
Ένα γεγονός.
Θα ‘ρθεί η μέρα που θα φύγεις.
Σου εύχομαι ν’αργήσει όσο γίνεται περισσότερο…και να μην έρθει παρά μονάχα όταν έχεις ολοκληρώσει το ταξίδι σου σ’αυτόν τον κόσμο…
Να το απολαμβάνεις το ταξίδι σου…ένα είναι και μόνο μιά φορά μας χαρίζεται,γι’αυτό πρόσεχε…
Πρόσεχε να μην βουλιάξεις μέσα στο τίποτα, πρόσεχε να μην τσακιστείς με το καράβι της πραγματικότητας που σου επιβάλανε, πρόσεχε να μην ξεχάσεις να ζήσεις πρίν χαθείς…
Να ρισκάρεις,να ‘χεις συνοδοιπόρο το φόβο σου ,να ελπίζεις,να έχεις υπομονή και πείσμα,να έχεις πάντα ένα στόχο,ν’ακολουθείς τα όνειρα σου…μονάχα εκείνα ξέρουν το δρόμο να σε οδηγήσουν,να εμπιστεύεσαι το ένστικτό σου,να ερωτεύεσαι με πάθος κάθε φορά,να μην αφήνεις τις πληγές του παρελθόντος να σε καθιστούν ανάπηρο στο παρόν, να έχεις γύρω σου ανθρώπους που σ’αποδέχονται και σ’ αγαπάνε γι’αυτό που πραγματικά είσαι,να εκτιμάς κάθε πρωινό που ξημερώνει,να δίνεσαι εκεί που αξίζει, να μην αναλώνεσαι σε τρύπιες αγκαλιές, να χάνεσαι μέσα σε ψίθυρους, να κοιτάζεις γύρω σου και να βλέπεις, να γελάς δυνατά με την ψυχή σου, ν’ακούς, να μην ξοδεύεις άσκοπα τον χρόνο σου, κάθε στιγμή είναι πολύτιμη, να μην αφήνεις τη μιζέρια και τη θλίψη να σε παρασύρουν στη δίνη τους,να βουτάς μές τα σκοτάδια σου και να βρίσκεις μέσα τους το φώς σου, να τα χαρίζεις τα ”σ’αγαπώ” σου, να λυγίζεις όταν δεν αντέχεις άλλο,να προσπαθείς…ξανά και ξανά…κι εκεί που νομίζεις ότι δεν αντέχεις άλλο κι έχεις φτάσει στο ζενίθ… να θυμάσαι ότι αντέχεις άλλο τόσο κι ακόμα περισσότερο…
Κρύβεις μέσα σου δύναμη που ούτε εσύ ο ίδιος δεν ξέρεις πως κατέχεις…
Γι’αυτό σου λέω…σταμάτα να περπατάς πια σκυφτός…να’ χεις πάντα το κεφάλι σου στραμμένο προς τ’ αστέρια…
Ακολούθησε τα…εκείνα ξέρουνε το δρόμο…
LoveLetters
