Πόσα είδωλα κοίταξες στον καθρέφτη σου για να μπορείς να σε βλέπεις;

Γράφει η Κρυσταλλένια Γαβριηλίδου

Οι άνθρωποι φεύγουν ή μένουν
Λησμονούν ή θυμούνται
Μα προχωρούν
Όπως και να χει το κάνουν
Γιατί όλα πρέπει να πάνε με τη ζωή
Να βρουν νέα χρώματα
Τρόπους, λέξεις, ζωή, ανθρώπους, λόγους
Μα προχωρούν
Προς τα μπρος
Πίσω δεν έχει
Και αν ναι, θα ναι για να περιμαζέψεις κάτι που σου πέσε
Ώσπου να καταλάβεις ότι εκεί χάμω άνηκε
Και θα το πετάξεις μόνος σου
Από επιλογή τώρα
Γιατί δύσκολα κάτι γίνεται τυχαία
Μέχρι και τα παθήματα μαθήματα
Όλες εκείνες οι χαρακιές βαθιές και μη
Ήταν γιατί θα τις άντεχες
Γιατί σου χρειάζονταν
Έμμεσα τις ζήτησες
Για να δεις τι είσαι

Ποιος

Ότι μπορείς γιατί τίποτα δεν είναι πιο δυνατό από σένα
Και μόνο χωρίς εσένα δε μπορείς
Να συνεχίσεις
Όλα τα άλλα παλεύονται
Αντέχονται
Συλλέγεις ότι ήρθαν να σου αφήσουν

Το λόγο επίσκεψης τους που πήγαζε από κάποια δική σου ανασφάλεια ή κάποιο αναπάντητο ερώτημα που ήταν εξαιρετικής σημασίας για σένα, και φεύγεις

Ωραία το τάισες, έμαθες
Ανέβηκες ένα ακόμη σκαλί στο βάθρο που έπρεπε από καιρό να σ’ έχεις
Ανέβηκαν αυτά που έπρεπε να ζητάς από σένα πρώτα και έπειτα στο πως αξιολογείς τους γύρω σου και πόσο μάλλον τους δίπλα σου
Είδες ξεκάθαρα ποια ήταν εξαρχής, ποια σου όφειλες να ναι
Γιατί έμαθες να μη δέχεσαι κανενός είδους δικαιολογία
Αυτή η λέξη ένα τέχνασμα από μόνη της
Μια περίτεχνη μάσκα, βαρυστολισμένη
Γιατί όποιος θέλει να μείνει, μένει

Γιατί είδες ότι αυτοί που ήταν να το κάνουν
Και που τους έδιωχνες, δεν έφυγαν
Μάθε λοιπόν να μη σου λες και συ δικαιολογίες
Να μη σου ρίχνεις ευθύνες δανεικές, άλλων
Λίγων και ευθυνόφοβων
Μικρών που μεγάλοι για σένα δε θα γίνουν
Ανάξιοι που αξία δε θα αποκτήσουν
Αλλά είναι φτιαγμένοι να παίρνουν από τη δική σου
Και αυτό λειτουργεί αφαιρετικά

Εσύ πέφτεις, και πατώντας σε, ανεβαίνουν και περνούν πάνω σου
Γιατί μπορούν
Γιατί μόνο αυτό ξέρουν να κάνουν
Γιατί τους αφήνεις
Γιατί δεν έχεις δικαίωμα να σου το κάνεις
Ρε βλάκα, καθρέφτη έχεις
Εμπρός
Κοιτάξου
Κι όταν σε δεις μέσα του
Μίλα
Και να σου πεις
Μόνο αλήθειες
Για τη ζωή που έχεις κάνει μέχρι τώρα
Ακόμη και αν πεις την ίδια θα ξανακανα, δε λέει κάτι

Ίσα ίσα τότε είναι που πρέπει να δεις το γιατί
Ένα άλλοθι καλοτυλιγμένο ακούγεται
Και κουκουλώνει και τα δεν
Δες τα
Και να σου τα πεις
Εκεί είσαι
Σε βλέπεις
Όλα τα είδωλα που έγινες για να σαι αυτό που κοιτάς σήμερα πρώτο
Και ψάξε ανθρώπους που να τους αξίζεις και να σου αξίζουν

Υ.Γ. Όταν στον καθρέφτη μου με ψάξω, θα σε βρω..