Γράφει η Κική Γ.
Δεν ξέρω γιατί κάποιοι, ανεξαρτήτως φύλου, θέλετε να δείχνεται κάτι άλλο, θέλετε να κρύβετε τα συναισθήματα σας και γενικότερα, να κοροϊδεύετε τον ίδιο σας τον εαυτό.
Σ´ αυτή τη ζωή-καλό είναι να γνωρίζουμε- πως δεν είμαστε από πέτρα. Έχουμε καρδιά, δικαιούμαστε να κλαίμε, να εκφράζουμε τα συναισθήματα μας, να πέφτουμε στα πατώματα και να αναγεννιόμαστε από τις στάχτες μας.
Θα περάσουμε και από αυτό το στάδιο, θα έχουμε παρέα-βράδια αξημέρωτα- το άδειο ποτήρι μας και θα ρίχνουμε τις στροφές μας με τη σκέψη εκεί, σ´ αυτό το πρόσωπο, που τώρα πονάμε. Εκεί είναι όλη η αλήθεια μας.
Το ποτό και τα τραγούδια απελευθερώνουν από εγωισμούς, πάθη και παιδιάστικες αντιδράσεις. Δεν υπάρχει τραγούδι, που να μην λέει μια αληθινή ιστορία, που να μην είναι βγαλμένο από τη ζωή, και επίσης: Δεν υπάρχει ο άνθρωπος, που να μην τον αντιπροσωπεύει κάποιο ή κάποια από αυτά, που κατά καιρούς γράφτηκαν.
Όλοι κάπου εκεί ανάμεσα στις λέξεις, τη θολούρα και τη μελωδία, βρίσκουμε εμάς. Κάποιοι, πριν από μας, πέρασαν τα ίδια, έπαθαν, έμαθαν και θέλησαν να το καταθέσουν. Δεν υπάρχει λόγος ούτε να κρυβόμαστε, ούτε να πορευόμαστε με ψέματα. Ένα και ένα κάνουν πάντα, δύο.
Με θέλεις, σε θέλω, πάμε παρακάτω. Δεν ρίχνουμε τα μούτρα μας. Ίσα ίσα παίρνουμε τη ζωή μας πίσω και πίνουμε στην υγειά μας και χορεύουμε τη χαρά μας.
Εκφραστείτε ελεύθερα!
