Ομόκεντροι κύκλοι μέσα στη θάλασσα (μου)

Κύκλοι ομόκεντροι, διαφορετικοί, ασύμμετροι, μα ομόκεντροι.
Μεγαλώνουν, μικραίνουν, μπαίνουν μέσα σε άλλους, ενώνονται και γίνονται ένα, χωρίζονται ξανά, σαν να χορεύουν σε μια μελωδία που μόνο η θάλασσα ακούει.
Κι ύστερα;
Ύστερα, υπομονή, σιωπή, σιγή, αναμονή.
Προσδοκία, επιθυμία, μια λέξη που ζητάς να σπάσει την σιωπή.
Όχι πολλά λογια. Μια λέξη είναι αρκετή.
Καλές οι πράξεις που μιλάνε, μα κάποτε χρειάζονται κι οι λέξεις.
Σιωπή, ησυχία και οι κύκλοι να συνεχίζουν τον χορό τους.
Κι εγώ σου έδωσα το χρόνο, το χώρο και την ευκαιρία να φτιάξεις κύκλους στην θάλασσά μου, εγώ είμαι εκείνη που θα πετάξει την πέτρα για να τους διαλύσει.
Πλάσμα αυτοκαταστροφικό λένε..
Εγώ πάλι το λέω δράση.
Ίσως και αντίδραση στην μη δράση.. Ποιος ξέρει.
Πέτρα, πρώτα η μαύρη, μετά η λευκή, πρώτα εγώ, μετά εσύ, ταραχή, ανατροπή…
Νέοι κύκλοι, τίποτα ίδιο, μόνο το κέντρο.. ομόκεντροι βλέπεις..
Παράξενη τούτη μέρα.. όμως θα ξεκινήσει πάντα με μια καλημέρα..