Οι “λίγοι” άνθρωποι δεν εκτιμούν τα πολλά! Μην συμβιβάζεσαι..

Γράφει η Κέλλυ Μπόζα.

Αγαπημένη..σε είδα να γελάς από ευτυχία πλάι του. Να κυκλοφορείς με ένα ζευγάρι μάτια τόσο ερωτευμένα! Να μιλάς για εκείνον και να χάνεσαι.

Αγαπημένη..σε είδα να προσπαθείς για δύο,να παλεύεις ανάμεσα στην αξιοπρέπεια σου και στον εγωισμό του.

Να διώχνεις με μόχθο κάθε κακό σύννεφο που απειλούσε να μουσκέψει τη σχέση σας.

Το μόνο που μούσκευε ήταν το μαξιλάρι σου τα βράδια που εκείνος αργούσε.

Αγαπημένη..σε είδα να πιστεύεις ψέματα και δικαιολογίες του. Κι όμως δεν ήσουν αφελής. Ερωτευμένη ήσουν και εθελοτυφλούσες.

Σε είδα να να πνίγεσαι σα να σου τελειώνει το οξυγόνο όταν κατάλαβες οτι κάτι έχει χαλάσει.

Να ζητάς απεγνωσμένα μια μου κουβέντα που να το δικαιολογεί. Δεν μίλησα. Ήθελα μόνη σου να δεις την αλήθεια.

Αγαπημένη.. Σε ειδα να κλείνεσαι στην φυλακή σου,με μάτια πρησμένα απο το κλάμα όταν έμαθες πως δεν ήσουν η μόνη στη ζωή του. Το κεφάλαιο έκλεισε κ εσύ δεν ηθελες να μιλάς γι αυτό λες και αρνιόσουν να το αποδεχτείς. Έψαχνες να βρεις που έφτιαξες αλλά δεν είχες φταίξει πουθενά.Οι “λίγοι” άνθρωποι δεν εκτιμούν τα πολλά. Άρχισες να βρίσκεις τους ρυθμούς σου, να χαμογελάς. Το ξεπερνούσες σιγά σιγά αλλά σταθερά.

Αγαπημένη..σε έιδα να μένεις στήλη άλατος στο μηνύμα του μετά από μήνες.

Να ζητά άφεση αμαρτιών και εσύ να τη δίνεις. Να του δίνεις την ευκαιρία να τελειοποιήσει το λάθος του.

Σε είδα πιο ευάλωτη από ποτέ να υποχωρέις σε καθετί από φόβο μην τον χάσεις. Μόνο που και εκείνον θα έχανες και τον εαυτό σου.

Αγαπημένη.. Είδα να πετάει στα σκουπίδια την ευκαιρία που του έδωσες. Με απόλυτη,σχεδόν δολοφονική ψυχραιμία να σε πληγώνει ακόμη μια φορά με τον ίδιο ακριβώς τρόπο.

Οι ευκαιρίες δεν είναι συγχωροχάρτια που μοιράζονται αφειδώς σε ανθρώπους που δεν έμαθαν να τις εκτιμούν.

Μη λυπάσαι.. Τα δεσμά σου λύθηκαν! Χαμογέλα !

LoveLetters