Γράφει η Γεωργία Ντούνη
Η αγκαλιά είναι τρόπος έκφρασης, δείγμα αγάπης, κίνηση συμπόνιας και πολλές ακόμα ερμηνείες ανάλογα με το τι θες εσύ να εκφράζει την συγκεκριμένη στιγμή. Πάντα έχουμε ανάγκη μια αγκαλιά. Φιλική, ερωτική, οικογενειακή, απροσδιόριστη. Είναι σα φάρμακο στην πονεμένη μας καρδιά, επουλώνει και τις πιο ανοιχτές πληγές, γεμίζει τα κενά μας, μας προσφέρει αγάπη.
Υπάρχουν όμως και οι αγκαλιές που ξέρεις ότι θα σε κρατήσουν και μετά θα χαθούν. Είναι η αγκαλιά του «αντίο». Αυτή η αγκαλιά ενώ σε ζεσταίνει είναι η μοναδική αγκαλιά που θα γεμίσει δάκρυα λύπης τα μάτια σου. Η μόνη αγκαλιά που ίσως λησμονήσεις με το καιρό. Αυτή η αγκαλιά είναι μοναδική και δεν θα επιστρέψει ποτέ ξανά ίδια! Ωστόσο είναι και αυτή αναγκαία. Για να ανοίξεις έναν κύκλο πρέπει να κλείσεις έναν άλλον και η αγκαλιά του «αντίο» κάνει αυτό ακριβώς.
Όταν αγκαλιάζεσαι με κάποιον φτιάχνετε έναν άνθρωπο, όταν «ξεκουμπώνετε» από αυτήν είστε ξανά δύο ξεχωριστοί. Για αυτό τον λόγο πρέπει να βρίσκεις ανθρώπους που κουμπώνεις στην αγκαλιά τους. Να ξέρεις πως ότι και να γίνει αυτή η αγκαλιά θα είναι πάντα ένα κομμάτι του εαυτού σου ακόμα και αν καταλήξει να είναι αγκαλιά του «αντίο».
Να βρεις τις αγκαλιές που ταιριάζεις απόλυτα και να χώνεσαι μέσα εκεί σαν ασπίδα σε όλα τα άσχημα αυτού του κόσμου. Για όλους υπάρχει μια αγκαλιά. Να αγκαλιάζεις χωρίς φόβο και να θυμάσαι πάντα πως «η πιο καλή αγκαλιά, είναι η πιο σφιχτή, αυτή που δεν μπορείς να φύγεις»…