Γράφει ο Δημήτρης Τσατσαρούνος
Πόσο πολύ θέλει το μέσα μου να φωνάξει, τόσο πολύ και τόσο δυνατά να με ακούσουν από τον ουρανό στον κάτω κόσμο.
Σ’ ένα βράδυ μέσα ένιωσα όσα είχα να νιώσω χρόνια ολόκληρα.
Από το χαιδεμα των μαλλιών σου ως το φιλί κι από την αγκαλιά ως την καύλα.
Ούρλιαζε το μυαλό μα η λαχτάρα της καρδιάς δεν άφηνε τίποτα να της το χαλάσει.
Και να, λίγες μονάχα ώρες μετά να μαζεύω πάλι τα κομμάτια μου γιατί τόλμησα ξανά να νιώσω.
Εδώ φαίνεται η μαγκιά όμως μωρό μου.
Εγώ θα συνεχίσω γιατί δεν έκανα τίποτα λάθος. Η καρδιά μπορεί να αιμορραγει ακόμα μια φορά αλλά η συνείδηση μου είναι πεντακάθαρη.
Εγώ θα σηκωθώ πάλι και θα πάω ψηλά εκεί που ανήκει η παστα μου. Γιατί μου αξίζει αυτή που θα είναι δίπλα μου να είναι ΓΥΝΑΙΚΑ. Έτσι με όλα κεφάλαια.
Μαγκιά μου που ρίσκαρα μαζί σου, μαγκιά μου και που εφαγα και τα μούτρα μου.
Στο τέλος της ημέρας θα βγω πιο δυνατός. Δεν με νοιάζει το πώς και το γιατί.
Τις δικαιολογίες και τα λόγια τα βαρέθηκα. Εγώ τόλμησα κι ό,τι γίνει, εσύ μείνε να περιμένεις να γίνουν οι συνθήκες ιδανικές.
Εγώ έμαθα μωρό μου πως τέτοιο πράγμα δεν υπάρχει.
Σε λίγο το μόνο που θα ακούς θα είναι ο ήχος απ τα φτερά μου.