Κι αν οι άνθρωποι ήξεραν πως είναι η τελευταία φορά που θα ιδωθούν;

Γράφει η Δώρα Βλαχοπούλου 

Ξέρεις οι άνθρωποι ποτέ δεν γνωρίζουν ποια είναι η τελευταία φορά που θα ιδωθούν. Ίσως, για αυτό να έπρεπε να λένε αντίο κάθε φορά και όχι απλά ένα γεια.
Ίσως θα έπρεπε να χαίρονται λίγο περισσότερο τις στιγμές και να αφήνουν στην άκρη την καταχνιά τους.
Ξέρεις οι άνθρωποι είναι περίεργα πλάσματα. Ο,τι και να τους προσφέρεις θα βρουν κάτι που τους ενοχλεί. Κάτι που δεν τους αρέσει ή κάτι που λείπει.
Ίσως για αυτό θα έπρεπε να λένε πιο συχνά ένα “ευχαριστώ”. Ένα “ευχαριστώ” αληθινό, βγαλμένο μέσα από τη ψυχή τους.
Ίσως να έπρεπε να αγκαλιάζονται πιο συχνά και να εκφράζουν τα συναισθήματα τους δίχως ντροπή και φόβο.
Αλλά, ξέρεις, οι άνθρωποι αδυνατούν πολλές φορές να τα ξεπεράσουν όλα αυτά και χάνονται μέσα στη βουή.
Ίσως όμως εσύ να θέλεις να βρεις την αληθινή ευτυχία…
Να θέλεις να απαντάς στη καλοσύνη με τον ίδιο τρόπο.
Ίσως…