Κάποτε οι άνθρωποι, θα δεις, θα γίνουνε καλύτεροι.

Γράφει ο Γιώργος Καραγεώργος

Μην πικραίνεσαι, μάτια μου με αυτά που βλέπεις γύρω σου, μην σκας που δεν καταλαβαίνεις τι συμβαίνει και μην την χάνεις την πίστη σου ποτέ. Αφού, έτσι είναι οι πιο πολλοί οι άνθρωποι, αγάπη μου, μην απορείς, μη τους ξεσυνερίζεσαι και να μην τους κακιώνεις που δεν μοιάζουν σαν κι εμάς! Δεν φταίνε εκείνοι που τους τα μάθανε όλα λάθος, οι “δάσκαλοι τους” φταίνε, δεν είναι οι άνθρωποι κακοί μαθητάδες, κακούς “δασκάλους” έχουν.

Δεν φταίνε εκείνοι που μάθανε να  χορταίνουν τις κοιλιές τους αντί για τις ψυχές τους, ούτε φταίνε που λαίμαργα ταΐζουν τα “εγώ” τους κι όχι τις πεινασμένες τους καρδιές. Δεν φταίνε σου λέω που ξεμένουν από λόγους κι από αιτίες για ζωή, μήτε και φταίνε, που πλουτίζοντας τις τσέπες τους, φτωχαίνουν και ξεμένουν από αισθήματα.

Δεν φταίνε που δεν ξέρουν ποιο είναι πρώτο και ποιο είναι δεύτερο και όλο μπερδεύουν τις σειρές. Δεν φταίνε εκείνοι, που πάνε κι εμπιστεύονται τα πιο ακριβά τους όνειρα στους “λάθος” τους ανθρώπους. Δεν φταίνε, που δεν μάθανε ποτέ τους να ακούνε κι όλο θέλουν να μιλάνε. Οι “δάσκαλοι τους” φταίνε, που τους δώσανε λάθος ορμήνιες και δεν τους μάθαν την αγάπη απ΄ την αρχή.

Κάποτε όμως, θα γίνει ένα θαύμα! Κάποτε οι άνθρωποι, θα μάθουν να αγαπάνε σαν κι εμάς, θα δεις. Θα μάθουν να αγκαλιάζουν, όχι για να καλύψουν τις δικές τους τις ανάγκες, αλλά για να δώσουν ευτυχία σε έναν άλλο άνθρωπο, στον άνθρωπο τους. Θα μάθουν να αγγίζουν, όχι για να νιώσουνε οι ίδιοι, αλλά για να γίνουνε γιατροί ανθρώπινων πληγών.

Θα μάθουν να φιλάνε, όχι γιατί χρειάζονται φιλί, αλλά γιατί θα το έχει ανάγκη κάποιος άλλος. Θα μάθουν να ερωτεύονται όπως πρέπει, όχι κορμιά και σάρκες δανικές, αλλά μυαλά και ψυχές παντοτινές. Θα μάθουν να πιστεύουν στο “μαζί”, όχι γιατί φοβούνται να ‘ναι μόνοι, αλλά γιατί το “μαζί”, πάντα λυτρώνει δυο ψυχές. Θα μάθουν να ακούνε, όχι για να απαντήσουν, αλλά γιατί θα τους νοιάζει τι έχει να τους πει αυτός που στέκει εκεί απέναντι τους.

Κάποτε οι άνθρωποι, θα δεις, θα γίνουνε καλύτεροι. Θα μάθουν να κρατούν τον λόγο τους, θα μάθουν να εκτιμούν τα πιο σπουδαία, θα μάθουν να μοιράζονται τα αισθήματα, θα μάθουν να την λένε την αλήθεια. Κάποτε σου λέω, θα γίνει ένα θαύμα κι οι άνθρωποι θα μάθουν να αγαπάνε σαν κι εμάς!

Μέχρι τότε όμως αγάπη μου, εμείς θα κάνουμε ησυχία, εμείς θα αγαπιόμαστε κρυφά και θα ήμαστε ο ένας για τον άλλον, γιατί, δεν ξέρουνε οι άνθρωποι τον τρόπο να αγαπάνε, γιατί, τρομάζουν κι αγριεύουνε οι άνθρωποι, όταν για αγάπη τους μιλάς.