Κάποιες φορές, αρκεί να παραδεχτείς, πως δεν ταιριάζετε!

Είναι σπουδαίο το να μπορείς να κάνεις υποχωρήσεις σε μία σχέση και να έχεις τα κότσια να διεκδικείς αυτόν που γουστάρεις με κάθε κόστος. Απλά κάποιες φορές, όταν βλέπεις ότι δεν πάει άλλο, δε γίνεται να το τραβάς εσύ με το ζόρι. Μην τα βάζεις με τους νόμους της φυσικής και με το σύμπαν που δεν συνωμότησε σωστά… απλά δεν ταιριάζετε! Δέξου το! Συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες.

Είναι γνωστό ότι τα ετερώνυμα έλκονται, αλλά τα ομώνυμα είναι αυτά που στο τέλος καταφέρνουν να επιβιώσουν. Θέλω να πω, ότι ναι το να έχεις διαφορές με τον αυτόν που θες, κρύβει μία γοητεία, πάνω απ’ όλα γιατί αρχικά θεωρείς ότι ο άλλος σε συμπληρώνει και κουμπώνει σαν το άλλο μισό σου. Σκέψου όμως ότι όταν μιλάς για κάτι μισό, μιλάς ήδη για κάτι που έχει χωριστεί στα δύο. Και άντε ξεπερνάς αυτόν τον χωρισμό, έχεις δει ποτέ δύο μισά να μη συγκλίνουν πουθενά;

Δεν γεννηθήκαμε όλοι για όλους τι να κάνουμε. Όλα ξεκινάνε με μικρές ασυμφωνίες. Τον πρώτο καιρό το βρίσκεις χαριτωμένο και λες «οκ, ας δοκιμάσουμε και κάτι διαφορετικό» αλλά όταν ο καιρός περνάει και βλέπεις ότι όλα πια είναι διαφορετικά και δεν έχεις την ασφάλεια των δικών σου συνηθειών κάπου το μάτι αρχίζει να γυρίζει.
Όταν κάνεις μόνο πίσω, είναι δεδομένο ότι κάπου θα βρεις!

Κάπου εκεί παίρνεις απόφαση ότι θα κάνεις λιγότερες υποχωρήσεις , ώστε να αυξήσεις τις πιθανότητες, να λειτουργείς από δω και πέρα πιο αυθόρμητα και να είσαι περισσότερο ο εαυτός σου. Κάπως έτσι οι μικρές ασυμφωνίες γιγαντιώνονται. Ξέρεις ότι παραμένεις στάσιμος χωρίς να χεις δυνατότητα ούτε να κάνεις πίσω ξανά και ούτε να πας μπροστά από τη στιγμή που δημιουργούνται συνέχεια προβλήματα.

Μπορεί να θέλετε ο ένας τον άλλον, αλλά όπως φαίνεται η μοίρα δε σας θέλει μαζί. Πρέπει να σταματήσεις να πιέζεις το πράγμα να τσουλήσει. Αν ήταν να προχωρήσει θα προχωρούσε χωρίς πείσμα και κούραση. Είναι κρίμα και για τους δύο, να τυραννιέστε για κάτι που πολύ απλά κάποια μέρα θα αποδειχθεί μοιραίο λάθος. Καλύτερα κάτι να τελειώσει όσο είναι νωρίς, παρά να καταντήσει μία πολύ κακή ανάμνηση.

Δε φταις εσύ, δε φταίει ο άλλος. Δεν ταιριάζατε, δεν ταιριάζετε, δε θα ταιριάξετε ποτέ τόσο απλό να το λες, τόσο δύσκολο να το αποδεχτείς. Εκεί έξω όμως βρίσκονται τόσοι, που μαζί τους θα μπορούσες, να έχεις πολύ καλύτερη τύχη. Όσο για εκείνον ή εκείνη; Μακριά και αγαπημένοι. Είναι σίγουρα πολύ καλύτερο από το «κοντά και απελπισμένοι».