Η αγάπη στο τώρα καίει. Το μετά, είναι άλλη ιστορία.

Γράφει η Μαρία Σταματοπούλου 

Πληγωμένος πολύ, λες . Με διαβάζεις και πονάς. Με ακούς και τα μάτια σου βουρκώνουν.
Και εμένα γιατί μου το λες;
Και όλο επαναλαμβάνεις το ίδιο μοτίβο;
Τί ζητάς από εμένα να κάνω; Τί άλλο περιμένεις να κάνω;
Ζήτα, πάρε, ζήτα, πάρε. Αρκετά πια με την συναισθηματική ελεημοσύνη.
Στάσου βρε γερά στα πόδια σου. Με αγαπάς. Τί μου το λες πάλι; Θεωρίες ξανά;
Ρε οι άντρες παίρνουν το μαχαίρι ρε και στύβουν μέχρι η αγάπη να στάξει μεθυστικό έρωτα. Δεν σε θέλω πια ανέκφραστο από αγάπη. Πού είναι η ζωή της αγάπης; Της έδωσες ανάσες ζωής;
Δεν βλέπω κάτι υπερβατικό!
Μην προσπαθείς να πεις κουβέντες. Σου ζήτησα ένα πράγμα.
Όχι δύο, όχι τρία. ΈΝΑ. Και ξέρεις, η αγάπη στο τώρα καίει τα χείλη της στην φωτιά, στο τώρα μας θέλει διακαώς να πέσουμε και οι δύο στα βάθη της. Όχι μετά. Στο Τώρα.
Στάσου στο ύψος της Αγάπης και τίμα την.