Γράφει ο Πάνος Θεοδώρου
Η αγάπη δεν είναι μεγάλα λόγια. Δεν είναι «σ’ αγαπώ» που λέγεται στο βολικό timing, ούτε υποσχέσεις που χάνονται μόλις η πραγματικότητα αρχίσει να ζορίζει. Η αγάπη μετριέται στις επιλογές. Σε αυτά που κάποιος αφήνει πίσω του, σε αυτά που θυσιάζει, σε όλα όσα επιλέγει να χάσει, για να κερδίσει εσένα.
Γιατί η αγάπη πάντα έχει τίμημα.
Δεν μπορείς να αγαπάς αληθινά και να τα έχεις όλα. Δεν μπορείς να λες «είμαι εδώ» και να έχεις πόρτες ανοιχτές αλλού. Δεν μπορείς να κρατάς τον άνθρωπό σου στη μία τσέπη και τις πιθανότητες στηn άλλη.
Η αγάπη σε αναγκάζει να πάρεις θέση. Να κάνεις χώρο, να στερηθείς, να βάλεις άλλον πάνω από το «εγώ» σου. Και αυτό ξεχωρίζει το πραγματικό από το δήθεν. Γιατί το δήθεν σε κρατάει ασφαλή, σε αφήνει να έχεις όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά. Η αληθινή αγάπη όμως; Σε ξεβρακώνει. Σε ξεβολεύει. Σε αναγκάζει να διαλέξεις.
Θες να μου πεις ότι μ’ αγαπάς; Ωραία. Τι έχεις αφήσει πίσω για μένα;
Άφησες το φόβο σου; Τη συνήθειά σου; Τον εγωισμό σου; Σταμάτησες να μετράς μόνο το δικό σου καλό; Έκανες χώρο για μένα, όχι γιατί στο ζήτησα, αλλά γιατί δεν μπορούσες να το κάνεις αλλιώς;
Γιατί, στο τέλος της μέρας, δεν μετράνε τα λόγια, ούτε οι δηλώσεις. Δεν μετράνε τα όμορφα σκηνικά, ούτε οι ρομαντικές στιγμές. Μετράει το πόσα θα πέταγες από πάνω σου για να σταθείς εδώ, μαζί μου.
Όχι επειδή στο απαίτησα.
Αλλά επειδή η αγάπη σου δεν θα σε άφηνε να κάνεις αλλιώς.