Εκεί πίσω που κοιτάς, δεν έμεινε τίποτα να ζήσεις.. προχώρα!
Γράφει η Ηρώ Αναστασίου.
Τι κοιτάς πίσω;
Δεν υπάρχει τίποτα.
Ακόμα δεν το κατάλαβες ψυχή μου;
Ό,τι υπήρχε, ήταν στο τότε.
Δεν έχει τίποτα στο τώρα.
Τώρα είναι όλα αλλιώς!
Κράτα στην ψυχή σου όλα τα καλά και μην τα μαραίνεις με πόνους και καημούς.
Τίποτα δεν είναι αιώνιο, ούτε το καλό, ούτε το κακό.
Κι όσο και να θες να το στραγγίσεις, νερό δεν θα βγάλει.
Μόνο δάκρυα ίσως.
Αλλά και τα δάκρυα δεν φτιάχνουν ποτάμια.
Κι αν φτιάχνουν, ακολούθησε το ποτάμι, αλλά αυτήν την φορά μάθε καλό κολύμπι.
Κι όταν λέω κάρφωσε τον ήλιο μέσα σου, το εννοώ.
Ξεκόλλα απ’το σκοτάδι που σου άνοιξε μια τρύπα στην ψυχή σου.
Σκοτάδια θα βρεις πολλά, μα αν την μέρα θες να αντικρίσεις, κάν’το με φως και αγάπη.
Και άσε πίσω σου όσους δεν αντιλήφθηκαν ποια στην πραγματικότητα ήσουν.
Ήσουν, είσαι και θα είσαι ότι εσύ πιστεύεις, νιώθεις και αγαπάς.
Μην χαραμίζεις την ψυχή σου, ομορφιά μου.
Οι άνθρωποι πάντα θα πιστεύουν αυτά που θέλουν και αυτά που τους συμφέρουν.
Έχει τόση ομορφιά γύρω σου.
Αλλά η πραγματική ομορφιά είναι μέσα μας.
Και αυτό μην το ξεχάσεις ποτέ.
Γι’αυτό σου λέω, πάτα γκάζι και μην κοιτάς ποτέ πίσω!