Δώσε μου μια κόλαση, να σου χαρίσω τον παράδεισο

Γράφει ο Άγγελος Μοναχικός.

Συναισθήματα τρόμου..
Είναι μέχρι να αναλογιστείς το τι σου συμβαίνει,βάζεις τον εαυτό σου πάνω απ’όλα,και ξεκινάει η μάχη..
Γεννήθηκες απότομα μέσα μου..
Μια σπίθα ακίνδυνη που εξελίσεται σε πύρινη λαίλαπα..
Στοιχειώνεις ότι αργοπεθαίνει μεσα μου και προσπαθείς να το αναμοχλεύσεις δίνοντας του κάτι σπάνιο για μενα..
Μπρος μου παντού,σαν σκιά που ακολουθεί την σκιά της ανάσας μου..
Σαν έναν πόθο σκοτεινό που με κερδίζει μέρα με την μερα..
Κι εγω,παραδίνομαι θανασιμα πριν ξημερώσεις μέσα μου..
Μονίμως σε έναν αγώνα μέσα μου,εγώ να σε σκοτώνω το σούρουπο,και το ξημέρωμα να προσπαθώ να σε αναστήσω μέσα μου..
Κι εσύ δεν βλέπεις τίποτα..
Δεν νιώθεις τίποτα..
Κι όμως καίγομαι για σένα..
Μαστιγώνω τα θέλω μου να μην προδωθούν απο τα όχι σου..
Κλείνω τα μάτια μου να σκοτεινιάσουν τα ονειρά μου..
Πως να σκεπάσω την λάμψη σου..;
Πως..;
Δάμασε μια κόλαση,να σου χαρίσω τον Παράδεισο..
Σκότωσε έναν Άγγελο,κι εγώ θα σου χαρίσω την ψυχή του..
Φοβάσαι την Αγάπη..;
Τρομάζω στην ιδέα..!

LoveLetters