Δεν χωράνε μέτρια φιλιά ανάμεσα σε δυο ανθρώπους που ερωτεύτηκαν πολύ

Θυμήσου εκείνο το πρώτο σας φιλί στο στόμα. Τότε που όλα έμοιαζαν ιδανικά. Τότε που παρακαλούσες το χρόνο να παγώσει για να κρατήσει εκείνη η στιγμή για πάντα. Ήταν η πρώτη σας ουσιαστική επαφή. Το πρώτο σας δέσιμο. Αυτό που έφερε κοντά όχι μόνο τα σώματά σας, αλλά και τις ψυχές σας.

Απ’ όποια οπτική και να το δούμε το φιλί είναι τρόπος έκφρασης. Εξαρτάται βέβαια με ποιον το μοιράζεσαι και ποιο σημείο του σώματος έχει την ευκαιρία να το γευτεί. Λένε για παράδειγμα πως αν κάποιος σε φιλήσει στο μέτωπο, το λεγόμενο «πατρικό» φιλί, σε νοιάζεται και νιώθει την ανάγκη να σε προστατεύσει. Όλα αυτά όμως δεν παύουν να είναι θεωρίες. Τι γίνεται στην περίπτωση που κάποιος με τον οποίο μοιραστήκατε όλα τα παθιάρικα φιλιά έχει γίνει πλέον ένας κοινός γνωστός που ανταλλάσσετε τυπικά φιλιά στο μάγουλο; Ποια θεωρία μπορεί να το εξηγήσει αυτό;

Είναι τουλάχιστον ειρωνικό να φιλιέσαι στο μάγουλο με εκείνον που κάποτε σου έκοβε την ανάσα μ’ ένα χάδι των χειλιών του πάνω στα δικά σου χείλη. Είναι τραγικό, αναλογίζεσαι, το μόνο που σας δένει πλέον να είναι οι τυπικούρες κι οι αμήχανες σιωπές την ώρα που συναντιέστε. Είναι άδικο -και κρίμα- να σκέφτεσαι πως αυτά τα χείλη που φιλούσες εσύ, τα φιλάει μάλλον τώρα κάποιος άλλος. Πώς ήσασταν; Πώς γίνατε; Δυο ξένοι που γνωρίζονται πολύ καλά. Αυτό είστε. Αυτό καταντήσατε.

Και νευριάζεις όταν αυτές οι σκέψεις κατακλύσουν το μυαλό σου. Συναντιέστε έστω και τυχαία, χαιρετιέστε μ’ ένα ανούσιο «τι γίνεται;» και σε φιλάει στο μάγουλο. Κι εκείνη τη στιγμή θες ή να τον αρπάξεις και να του δώσεις ένα φιλί στο στόμα, από τα δικά σας τα παλιά, ή να του χώσεις μια μπουνιά, ή έστω να σου δώσεις μια σφαλιάρα για να συνέλθεις εσύ.

Δεν ξέρω πώς μπορεί να τελείωσε η σχέση σας, αν έφταιξες εσύ, ο άλλος ή κι οι δύο, το μόνο που ξέρω είναι ότι δυο άνθρωποι που συνήθιζαν να είναι ένα, δεν είναι εύκολο να συνυπάρξουν ως γνωστοί· να φέρονται σύμφωνα με κανόνες καθωσπρεπισμού, να φιλιούνται σταυρωτά και να λένε τα νέα τους σαν καλά φιλαράκια. Δεν υφίσταται κάτι τέτοιο όταν τουλάχιστον ο ένας απ’ τους δυο έχει αναπτύξει βαθιά αισθήματα.

Σας δένει κάποιο σχετικό παρελθόν, μια ιστορία μεγάλη ή σύντομη, σας δένουν τραγούδια, ταξίδια, μυρωδιές, μα αυτό που σας έδεσε ήταν το πρώτο φιλί κι όλα αυτά που ακολούθησαν. Πώς γίνεται να τα ξεχάσεις; Πώς να προσποιηθείς πως δεν έγιναν ποτέ όλα αυτά; Γιατί τώρα να φιλιέστε στο μάγουλο; Είναι ειρωνεία. Μια ειρωνεία που τη δημιουργήσατε μόνοι σας και μόνοι σας εγκλωβιστήκατε μέσα σ’ αυτή. Μια ειρωνεία που αποδεικνύει πόσο δειλοί ή πόσο συμβιβασμένοι είστε.

Και για το τέλος σου κράτησα το καλύτερο. Σκέφτηκες ποτέ πως το φιλί σαν λέξη δεν έχει συνώνυμο; Ή τουλάχιστον όχι τόσο ηχηρό κι έντονο; Το φιλί δεν είναι πράξη. Είναι συναίσθημα. Είναι συναίσθημα που γεννά άλλα συναισθήματα. Μην το χαραμίζεις, λοιπόν, από ‘δω κι από ‘κει. Μην του φοράς όμως και μάσκα. Μην το δώσεις αυτό το αναθεματισμένο φιλί στο μάγουλο μόνο και μόνο για να δείξεις ανωτερότητα. Μην το κάνεις να φαίνεται κάτι άλλο απ’ αυτό που είναι.

Στη μνήμη των φιλιών που δόθηκαν πάνω στο πάθος, μην αφήσεις τα χλιαρά φιλιά να πάρουν τη θέση τους. Δεν το αξίζουν.

Γράφει η Ανδριάννα Νίκου

Πηγή