Αν υπάρχει μια ελπίδα, αυτή είναι η αγάπη.

Γράφει ο Σπύρος Σταθάτος

Ζούμε σε μια δύσκολη καθημερινότητα. Οι απαιτήσεις πολλές. Ο ιλιγγιώδης τρόπος που περνούν οι εποχές, οι μήνες και τα χρόνια σε αφήνει κατάπληκτο. Φτάνεις πολλές φορές, όχι μόνο να φλερτάρεις με τη ρουτίνα αλλά να γίνεσαι μέρος αυτής. Μέσα σε όλα αυτά όμως, υπάρχει μια μαγική λεξούλα, με πέντε γράμματα, που σου δίνει δύναμη και ώθηση να συνεχίσεις. Λέγεται «αγάπη» .

Όταν μιλάμε για αγάπη προφανώς και δεν αναφερόμαστε μόνο στην αγάπη για έναν άνθρωπο. Μιλάμε για την αγάπη που υπάρχει σε κάθε μας ενέργεια. Σκεφτείτε δύο ανθρώπους που ξυπνούν κάθε μέρα για να πάνε στη δουλειά. Ο πρώτος πηγαίνει βαριεστημένος, γιατί δεν βρίσκει κανένα ενδιαφέρον σε αυτή, αλλά απλά την κάνει για βιοποριστικούς λόγους. Ο δεύτερος, αγαπά αυτό που κάνει και προσπαθεί να το κάνει όσο το δυνατόν καλύτερα. Μαντέψτε για ποιον οι ώρες είναι ατελείωτες και για ποιον όχι. Ποιος σηκώνεται με χαμόγελο και ποιος αναστενάζοντας και βαρυγκωμώντας;

Άλλη μορφή αγάπης, είναι η πραγματική φιλία. Βλέπουμε ανθρώπους που χαίρονται να είναι ανάμεσα σε φίλους, να δημιουργούν υγιείς παρέες και να περνούν καλά μέσα σε αυτές. Εξυπακούεται ότι αν δεν υπάρχει αληθινή αγάπη, καμιά παρέα και καμία φιλία δεν μπορεί να αντέξει στο χρόνο.

Υπάρχει επίσης η αγάπη για ένα σπορ, ένα άθλημα ή ένα χόμπι γενικότερα. Βλέπουμε ανθρώπους που περνούν αρκετό χρόνο, εξασκώντας ή παρακολουθώντας αυτό που τους ευχαριστεί. Υπάρχουν extreme δραστηριότητες (ορειβασία, αναρρίχηση) που απαιτούν μεγαλύτερη προσπάθεια αλλά και χρόνο. Ενώ λοιπόν για άλλους ανθρώπους αυτές αποτελούν κόπο, για όσους τις αγαπούν είναι απλά ευχαρίστηση.

Για το τέλος θα αφήσω την περίπτωση των ανθρώπων που τους αρέσει να προσφέρουν. Το πιο βασικό στοιχείο του εθελοντισμού είναι η αγάπη, είτε αυτή εκφράζεται με τους «γιατρούς χωρίς σύνορα», είτε με ανθρωπιστική βοήθεια, είτε με φιλανθρωπικούς αγώνες-εράνους αγάπης. Η ευχαρίστηση στα μάτια των ανθρώπων που βοηθούν τους άλλους, είναι απόρροια της αγάπης που νιώθουν μέσα τους.

Έχουμε ξαναπεί ότι, αν υπάρχει μια ελπίδα σε αυτή την κοινωνία, αυτή είναι η αγάπη. Δεν έχει σημασία τόσο η μορφή, όσο το να είναι αληθινή. Αυτή αποτελεί και το γιατρικό της ψυχής μας.