Έλα να κάνουμε παρέα!

Γράφει η Νένα Παπαδοπούλου.

Πόσες φορές μας χτύπησε την πόρτα η απόγνωση και η απελπισία;

Εκείνη η κατάσταση που δεν γυρίζει πίσω, που δεν αλλάζει και δεν υπάρχει τρόπος να την διορθώσεις. Ένας οριστικός χωρισμός, η απόλυση από την δουλειά, ένας λάθος μας που χάλασε μια σχέση ζωής, ένας καβγάς, ένα ατύχημα ή η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου μας. Καταστάσεις διαφορετικής σημασίας για τον καθένα που εύχεσαι να μην ζήσεις, καταστάσεις που δεν ξέρεις τι να πεις, δεν ξέρεις πώς να βγεις από το αδιέξοδο.

Οι άνθρωποι σου; Οι φίλοι σου; Είναι όλοι εκεί, δίπλα σου. Μιλάνε, συμβουλεύουν, προσπαθούν να σε πείσουν ότι όλα θα πάνε καλά! Κάνουν πολύ θόρυβο όμως και εσύ μόνο αυτό δε έχεις ανάγκη.

Ναι, τους χρειάζεσαι! Τίποτα δεν θα ήταν ίδιο χωρίς αυτούς, άλλωστε πάντα όταν ο πόνος μοιράζεται είναι πιο εύκολο να μειωθεί στο πέρασμα του χρόνου! Αλλά δεν χρειάζεσαι λόγια, δεν χρειάζεσαι συμβουλές, ούτε συζητήσεις που ξύνουν τις πληγές σου.

Χρειάζεσαι απλά την παρέα τους.

Χρειάζεσαι απλά να είναι εκεί.

Να σου κάνουν μια αγκαλιά, να πιουν μαζί σου ένα καφέ ή ένα ποτό, να κλάψουν μαζί σου, να σε αφήσουν μόνο όταν το ζητήσεις, να σε σκεπάσουν με την κουβέρτα όταν σε πάρει ο ύπνος και όταν ανοίξεις τα μάτια σου και επιστρέψεις σε κείνη την σκληρή πραγματικότητα να είναι πάλι εκεί δίπλα σου να σου χαμογελάσουν.

Τόσο απλά πράγματα χρειάζεται από τους φίλους του και την οικογένεια του ένας άνθρωπος που πονάει. Όλοι φοβόμαστε τον πόνο, φοβόμαστε να χειριστούμε την απελπισία και το αδιέξοδο! Όχι μόνο το δικό μας, αλλά και τον ανθρώπων που αγαπάμε. Νομίζουμε ότι δεν ξέρουμε πώς να τους βοηθήσουμε και αν μπορούμε τελικά να τους βοηθήσουμε, γιαυτό και πολλές φορές απομακρυνόμαστε.

Μπορείτε να τους βοηθήσετε, απλά με το να είστε εκεί!

Διακριτικά, γλυκά, αθόρυβα! Δίπλα τους να τους προσέχετε και να τους αγαπάτε! Να κάνετε ότι θα θέλατε να κάνουν οι άλλοι για σας, αν ήσασταν στην θέση τους. Γιατί η ζωή είναι ένας κύκλος που όλοι περνάμε από όλα τα σημεία του.

Θα δείτε ότι στο τέλος, οι πληγές γιατρεύονται! Πάντα αφήνουν τα σημάδια τους, αλλά γιατρεύονται.

LoveLetters