Την πιο ωραία θάλασσα την συνάντησα μετά από μια βροχή.

Γράφει η Μαρία Κυπραίου 

Την πιο ωραία θάλασσα την συνάντησα μετά από μια βροχή. Ήταν τέλη Αυγούστου που λες σε ένα παραλιακό χωριό κάπου στη Λακωνία. Μεσημεροαπόγευμα και ένα σύννεφο ήρθε και έκατσε ακριβώς από πάνω μας. Ο ήλιος κρύφτηκε και ένα ελαφρύ αεράκι διαπέρασε τα κορμιά μας.

Η θάλασσα σιώπασε τελείως, σαν να φοβήθηκε και πυκνές σταγόνες ξεκίνησαν να πέφτουν από τον ουρανό. Ξαφνικά ο κόσμος ξεκίνησε να μαζεύει άγαρμπα τα πράγματα του και να φεύγει. Κάποιοι σιχτήριζαν, κάποιοι γέλαγαν και μερικά παιδάκια έκλαγαν. Ήταν η πρώτη φορά που έμεινα να κοιτώ το θέαμα με θαυμασμό. Αλήθεια δεν έχω ξαναδεί τόσο ωραίο σκηνικό. Έμεινα μόνη μου, κάτω από την ομπρέλα παραλίας με την πετσέτα να μουσκεύει Ελαφρά στις άκρες και τις σταγόνες της βροχής να πέφτουν από τον αέρα στα πόδια και την πλάτη μου.

Δεν έκανα να φύγω ούτε μισή στιγμή.

Οι σταγονες έγιναν πιο πυκνές, πιο πολλές, ο αέρας θέριζε, είχε πια σκοτεινιάσει από τα σύννεφα. Όλο αυτό κράτησε περίπου μισή ώρα.

Έχεις μυρίσει την άμμο μετά από βροχή; Έχεις περπατήσει ξυπόλυτος στην βρεγμένη άμμο, όχι όμως από τη θάλασσα, αλλά από τη βροχή. Να νιώσεις τη δροσιά που προσφέρει στο σώμα σου;

Έχεις απολαύσει τον ουρανό όταν πια τα σύννεφα χάνονται;
Έχεις δει το ηλιοβασίλεμα ανάμεσα σε σύννεφα μετά από βροχή.

Αυτή τη στιγμή τη χρώσταγα πολύ καιρό στον εαυτό μου. Να μείνουμε οι δύο μας, χωρίς σκέψη, μόνο με το άγγιγμα της βροχής, την ησυχία της θάλασσας, το χρωματιστό ουρανό, τη ζωντάνια της βρεγμένης άμμου, τις σταγόνες που κύλησαν στο κορμί από τη βροχή.

Έμεινα για ώρες να αδειάζω το μυαλό μου, να μην έχω σκέψεις μόνο γαλήνη. Μια ηρεμία και μια γαλήνη που μου χρώσταγα καιρό. Και εκείνη η βουτιά που ήρθε στο τέλος ήταν η πιο ποθητή από όλες τις βουτιές των διακοπών.

Να μη χρωστάτε στον εαυτό σας τίποτα. Να του αποδίδετε τα μέγιστα, να αδειάζετε, να ξεφεύγετε, να ζείτε πιο δυνατά και να απολαμβάνετε τις στιγμές που σας δίνονται. Κάθε εμπειρία, κάθε στιγμή προσθέτει ένα κομμάτι στην εικόνα της ζωής μας, στις στιγμές μας.

Εμένα αυτή η στιγμή είναι το δικό μου καλοκαίρι, γιατί ήταν η πιο ωραία θάλασσα που έχω ταξιδέψει.