Ξέρω ότι μια μέρα θα σε βρω άξαφνα, στο “μαζί.”

Γράφει η Λάουρα Σαργέντη

-Θες να πάμε μια εκδρομή;

– Που;

-Στο Μαζί!

-Και που είναι αυτό;

– Άκου! Δεν ξέρω εάν είναι άνοιξη ή χειμώνας γιατί, η φωλιά μου είναι μόνο η αγκαλιά σου. Δεν ξέρω εάν είναι μέρα ή νύχτα γιατί, το χαμόγελό σου φωτίζει όλη την πλάση μου. Δεν ξέρω τι ρόφημα πίνω το πρωί γιατί θέλω τη ματιά σου μόνο να πίνω. Δεν ξέρω τι θα φάω σήμερα, γιατί ξέρω ότι περισσότερο από όλες τις γεύσεις του κόσμου θέλω αυτή του φιλιού σου. Δεν ξέρω ποιο είναι το καλύτερο ποτό του κόσμου γιατί το καλύτερο είναι εκείνο που θα έπινα πάνω από το σώμα σου. Δεν ξέρω που εργάζομαι γιατί, χωρίς εσένα δεν έχω όρεξη να εργαστώ. Δεν ξέρω ποιο είναι το αγαπημένο μου τραγούδι γιατί, κανένα δεν με ταξιδεύει κοντά σου.

Δεν ξέρω ποια είναι η πιο όμορφη θάλασσα γιατί, καμιά της δεν σου μοιάζει. Δεν ξέρω ποιο εστιατόριο έχει το καλύτερο φαγητό γιατί, δεν σε βλέπω να απολαμβάνεις το φαγητό του. Δεν ξέρω που είναι το σπίτι μου γιατί, για μένα είναι η αγάπη σου, το σφιχταγκάλιασμα του χταποδιού.

Δεν ξέρω ποιο εξωτικό ταξίδι είναι πιο γεμάτο από περιπέτεια κι εικόνες γιατί, εγώ απλά μετράω τις μαύρες γραμμές στις ζέβρες της ζούγκλας. Δεν ξέρω ποιο μέρος του κόσμου έχει το ομορφότερο ηλιοβασίλεμα γιατί, θέλω να παίρνεις τα πινέλα σου και να το ζωγραφίζεις. Δεν ξέρω ποιο φεγγάρι είναι πιο όμορφο γιατί δεν φωτίζει τη γύμνια του έρωτά μας. Δεν ξέρω που βρίσκεσαι…

… αλλά ξέρω ότι μια μέρα θα σε βρω άξαφνα, στο Μαζί.

Δώσε μου το χέρι σου και πάμε εκδρομή!