Να ζεις μόνο δεν είναι αρκετό πρέπει και να νιώθεις!

Γράφει η Στέλλα Γρηγοροπούλου

Να ζεις μόνο δεν είναι αρκετό έτσι σκέτα, πρέπει να τρελαίνεσαι κιόλας για τη ζωή, για την ελευθερία, για τον έρωτα, για την αγάπη, για το οτιδήποτε σε γεμίζει όπως και να λέγεται αυτό και σε κάνει να ζεις με όλη τη σημασία της λέξης.

Να ζεις μόνο δεν είναι αρκετό, πρέπει να ποθείς, να περπατάς στον ήλιο, στη βροχή με τα χέρια ανοιχτά , με τα πόδια γυμνά, με το μυαλό να γυρνάει γεμάτο εικόνες από εκείνες που σε κάνουν να χαμογελάς μέχρι να φανούν τα δόντια σου και ας μην έχεις, σαν τα νεογέννητα που το γέλιο φτάνει στην καρδιά.

Να ζεις μόνο δεν είναι αρκετό πρέπει να νιώθεις, να νιώθεις όλα εκείνα που σου σκάνε επάνω σου σαν βόμβα και σου φιλούν τα χείλη με δύναμη για να καταλάβεις πως είναι εκεί, για να καταλάβεις πως σε ματώνουν για να ανατριχιάσεις από πόνο, πόνο γλυκό, δικό σου, ολόδικό σου.

Η ζωή σου φτιάχνει σημάδια στο κορμί, στην ψυχή, για να θυμάσαι, για να τα κουβαλάς πάντα, για να μην ξεχνάς, να μην ξεχνάς πως να ζεις μόνο δεν είναι αρκετό.