Μην χάσεις ποτέ τον εαυτό σου, μπροστά στον έρωτα.

Γράφει η Νατάσσα Σπύρου

«Δεν με αναγνωρίζω πια», έτσι είπες ένα πρωί μονολογώντας, καθώς κοιτούσες τον εαυτό σου στον καθρέφτη. Πρόσωπο χλωμό και χαμόγελο σβησμένο. Προσπαθείς να θυμηθείς την τελευταία ξέγνοιαστη στιγμή που είχες μαζί του ή προσπαθείς να θυμηθείς τον ίδιο σου τον εαυτό;
Γυρίζεις τον κοιτάς, αμίλητος να ντύνεται βιαστικά πίνοντας στο πόδι τον καφέ του και αναρωτιέσαι άραγε, νιώθει το ίδιο κενό μέσα του με σένα; Αυτός αναγνωρίζει τον εαυτό του ή τον άφησε κάπου στην αρχή αυτής της σχέσης όπως εσύ;
Πότε το έχασες το παιχνίδι, αναρωτιέσαι. Μα ακριβώς τότε, την στιγμή που είδες σαν παιχνίδι τον άνθρωπο απέναντί σου και κυρίως τη στιγμή που επέτρεψες να «χάσεις» εσένα. Όταν δυστυχώς αρνηθείς τον εαυτό σου για μια σχέση τότε με μαθηματική ακρίβεια θα χάσεις και τον εαυτό σου αλλά και τη σχέση. Και αν με ρωτήσεις θα σου πω πως το να χάνεις τον ίδιο σου τον εαυτό είναι πολύ πιο οδυνηρό.
Σ’ αγαπώ εκτός όλων των άλλων σημαίνει πως αποδέχομαι αυτό που είσαι. Τα σωστά και τα λάθη του παρελθόντος σου, τις παραξενιές σου, όλες τις λεπτομέρειες του χαρακτήρα σου. Δεν σου ζητώ να αλλάξεις αλλά ούτε και να σκεφτείς πως πρέπει να αλλάξω εγώ. Δεν προσαρμόζουμε τον χαρακτήρα μας ανάλογα με τα γούστα και τις προτιμήσεις του άλλου. Δεν σταματάμε να κάνουμε ότι μας δίνει χαρά ή να κάνουμε πράγματα που είναι αντίθετα με μας μόνο και μόνο για να ικανοποιήσουμε τον άνθρωπο δίπλα μας. Γιατί σ αυτή την περίπτωση ούτε τον αγαπάμε αληθινά αλλά κυρίως δεν αγαπάμε τον ίδιο μας τον εαυτό.
Μια σχέση θα μου πεις απαιτεί θυσίες και θα συμφωνήσω. Θυσίες όμως που κινούνται στα πλαίσια του αυτοσεβασμού και της αξιοπρέπειας μας. Ένα μεγάλο μέρος της επιτυχίας μιας σχέσης κρίνεται εκεί λοιπόν. Στο κατά πόσο νιώθουμε καλά με μας τους ίδιους. Κατά πόσο ξέρουμε τι θέλουμε και τι είναι αυτό που μας κάνει ευτυχισμένους.
Δεν υπάρχει πιο ξενερωτικό πράγμα στον έρωτα από ένα άβουλο ον που προσπαθεί μόνο να ικανοποιήσει τις επιθυμίες του άλλου συμφωνώντας στο οτιδήποτε με κύριο στόχο να κάνει τον άλλον χαρούμενο και να τον κρατήσει κοντά του. Και εσύ; Που πήγες εσύ; Που πήγε η δική σου προσωπικότητα; Οι δικές σου ανάγκες;
Ακόμα και αν η σχέση αυτή κρατήσει και φτάσει στο τέρμα θα είσαι ένας άνθρωπος ολόκληρος, γεμάτος και ικανοποιημένος ή ένας άνθρωπος μισός, δυστυχισμένος ξέροντας στην ουσία πως ο άλλος δεν αγάπησε εσένα αλλά ότι πήρε από σένα. Κυρίως όμως γιατί δεν αγάπησες εσύ τον εαυτό σου μεταμορφώνοντας τον σε κάποιον άλλον. Οι φήμες λένε όμως πως κανείς δεν ικανοποιείται ξέροντας πως έχει δίπλα του κάποιον που πάντα θα δίνει τα πάντα άνευ όρων . Και οι φήμες επιβεβαιώνονται δυστυχώς. Γιατί θα έρθει η στιγμή που θα σταθείς μπροστά στον καθρέφτη νιώθοντας μισή, ψάχνοντας να βρεις εσένα. Αφού το άλλο σου μισό δεν είναι άλλος, παρά μόνο ο ίδιος σου ο εαυτός.
Έχασες! Παραδέξου το. Έχασες και αυτόν που αγαπούσες αλλά κυρίως έχασες εσένα. Η ανασφάλεια σου σε οδήγησε δυστυχώς στο να κάνεις τα πάντα ώστε να μην σε αναγνωρίζεις πια. Φορούσες μια μάσκα που ήρθε η ώρα να την βγάλεις. Σου έχω νέα. Κανείς δεν εκτιμάει τις γυναίκες σε ρόλο ψεύτικο. Δεν κρατιούνται οι σχέσεις και οι άνθρωποι με το να χάσεις τη δική σου αξιοπρέπεια, τον αυτοσεβασμό σου και ότι έχεις μέσα στην ψυχή σου. Δείξε την αλήθεια σου και πάρε το ρίσκο του να μη ταιριάζεις με όλους. Αλλιώς το πάζλ πάντα θα είναι μισό. Πάντα κάτι θα λείπει και αυτό το κάτι θα είσαι εσύ! Μη δέχεσαι να γίνεσαι το κομμάτι που ταιριάζει παντού. Γίνε άνθρωπος ολόκληρος, ένα κομμάτι που ταιριάζεις μόνο εκεί που πραγματικά δεν θα χρειαστεί να χάσεις ούτε μια σπιθαμή του εαυτού σου.
Σ’ ευχαριστώ που μ’ αγαπάς για αυτό που είμαι.