Μη με ξανά κοιτάξεις στα μάτια, και μου πεις ότι είσαι εδώ για μένα.

Γράφει ο “Ανώνυμος”

«Είμαι εδώ ακόμη για σένα..» γύρισες και μου είπες κοιτώντας με στα μάτια.
Όχι δεν είσαι χαρα μου..
Ήσουν εδώ όταν νοιαζόσουν για μένα. Όταν προλάβαινες κάθε κακό, για να το σκοτώσεις πριν προλάβει να με βρει. Όταν έτρεχες να με πάρεις αγκαλιά για να ηρεμήσω. Όταν κυνηγούσες λυσσασμένα όποιον τολμούσε να με πειράξει.
Όταν με έψαχνες το δευτερόλεπτο που χανόμουν απ τα μάτια σου. Όταν δεν άντεχες χωρίς να ανταλλάξεις μια κουβέντα μαζί μου παραπάνω από πέντε λεπτά. Όταν φώναζες το σ αγαπω συνέχεια, μήπως και ξεχάσω ότι το κάνεις.
Όταν το «μαζί» ήταν μαζί. Όταν με φιλούσες και κάθε φορά έκλεινες τα μάτια. Όταν δε μπορούσες να κοιμηθείς χωρίς την καληνύχτα μου. Όταν είχες νεύρα μαζί μου επειδή δεν γυρνούσα να σε κοιτάξω για πολλή ώρα, τότε ήσουν εδώ ναι.
Τώρα είσαι αλλού για αλλού. Και καλά κάνεις. Αλλά μη με ξανά κοιτάξεις στα μάτια να μου πεις ότι είσαι εδώ. Γιατί απλά με σκοτώνει.. και δεν έχει μείνει πολλή ψυχή μέσα μου πλέον.