Μεγαλύτερη μπούρδα από αυτό το “αν αγαπάς κάποιον άστον να φύγει”, δεν ειπώθηκε ποτέ..

Γράφει η Περσεφόνη Χρυσαφίδου

“Αν αγαπάς κάποιον, ασ´τον να φύγει”, η μεγαλύτερη μπούρδα στον έρωτα. Αλήθεια, παραιτείσαι ποτέ από εκείνο που αγαπάς πραγματικά; Όταν αγαπάς κάποιον βαθιά και εσωτερικά, δεν αναζητάς διακαιολογίες για να φύγεις, παρά βρίσκεις επιπλέον λόγους για να μένεις. Σταματάς να βλέπεις τα εμπόδια σαν ευκαιρία για να αδιαφορήσεις και το να αφήσεις τον άλλον να φύγει δεν υφίσταται ως επιλογή.

Δεν έχει τόσο να κάνει με το ποια γίνεσαι, όταν βρίσκεσαι δίπλα του, όσο με το ότι αγαπάς να είσαι κομμάτι της ζωής του. Όταν αγαπάς κάποιον και έχεις δει κάτω από την υπερφυσική τελειότητα του “φαίνεσθαι”, δεν τα παρατάς. Συνεχίζεις να τον αγαπάς και να τον διεκδικείς, όταν τον βλέπεις να μην αναγνωρίζει τον εαυτό του, κοιτάς να τον φέρεις κοντά σου και μπροστά σε καθετί που μοιάζει μάταιο φωνάζεις με δύναμη “μείνε”.

Λένε πως η αγάπη συνδέει το σώμα με την ψυχή και το ένα επικοινωνεί στο άλλο όλες τις επιθυμίες, τα όνειρα και τα μυστικά. Κι αναρωτιέμαι, τι μυστήριο πλάσμα είναι ο άνθρωπος, όταν έχει καταφέρει να φτάσει σε αυτό το σημείο της προσωπικής πλήρωσης κι έπειτα τολμά να σκεφτεί, πως στην αγάπη κάποιον πρέπει να τον αφήνεις να φύγει, χωρίς να προσπαθήσεις, ξεχνώντας τα πάντα στο όνομα της περηφάνιας, του σεβασμού και της κατανόησης . Μα κι αν ο άλλος περιμένει την υπέρβαση, η σκέψη και μόνο ότι δεν το προσπάθησες ή δεν το εξάντλησες πλήρως, δε σου καίει τα σωθικά;

Η ζωή θα είναι πάντα αφόρητη χωρίς εκείνον που κρατάει την καρδιά σου. Ακόμη κι αν χρειαστεί να τραυματίσεις τον εγωισμό σου, θα είναι πάντα καλύτερο να ξέρεις ότι εσύ δεν ήσουν εκείνος που έμεινε να κουνά το μαντήλι στο φευγιό, ούτε έψαχνες απαντήσεις σε βλέμματα και εκκωφαντικές σιωπές. Φωτιά από την αρχή ως το τέλος. Αν αγαπάς κάποιον, δώσ’ του την ευκαιρία να μείνει. Πάλεψε, συγχώρεσέ τον για εκείνα που είπε ή που δεν είπε και μην διαπραγματεύεσαι τίποτα λιγότερο από την πλήρη απελευθέρωση. Και για να ελευθερώσεις το συναίσθημα το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να είσαι εκεί, πιστά παρών και με μια παράφορη διάθεση να αφήσεις το “εγώ” σου στην άκρη. Μπορείς;