Επιμένω σ’αυτόν τον κόσμο που με όνειρα έχτισα..

Γράφει η Ελένη Σάββα

Επιμένω. Κάθε μέρα, συνέχεια. Επιμένω σ’αυτό το κόσμο που ονειρεύτηκα, γιατί ξέρω πως υπάρχει. Επιμένω σε χαμόγελα και έρωτες παθιασμένους που δεν κοιτάνε ούτε αύριο ούτε χθες! Επιμένω σε χέρια που βοηθάνε και σε λόγια που διώχνουν τον πόνο μακρυά. Επιμένω σε αγάπες παντοντινές κι αληθινές. Επιμένω στην αγνότητα και την καλοσύνη… Επιμένω σ’αυτό τον κόσμο, επιμένω στα μάτια σου. Επιμένω όταν σε κοιτάω, πως μπορεί και να υπάρχει τελικά αυτός ο κόσμος των ονείρων. Ο κόσμος της αγάπης και της ζεστασιάς…
Το θάρρος και τη δύναμη για να επιμένω τα βρίσκω σχεδόν μαγικά. Ούτε και γώ καταλαβαίνω πια πώς δημιουργείται αυτή η τεράστια δύναμη μέσα μου! Πάντως όταν σε κοιτάω, η δύναμη μοιάζει να μεγαλώνει.
Στα μάτια σου βλέπω το φως… Βλέπω το φως του ήλιου αλλά και των αστεριών. Μοιάζει να με εμπνέει αυτό το φως, μοιάζει να μου λέει προχώρα, η ζωή είναι ωραία.
Είναι όμορφη. Είναι πανέμορφη η ζωή. Αρκεί μόνο να επιμένεις! Να επιμένεις από την ώρα που ξυπνάς μεχρι την ώρα που πας για ύπνο. Ότι κι αν κανείς να το κάνεις με επιμονή, για να βγει όμορφο, να σε γεμίσει με αγάπη.
Να επιμένεις γιατί η επιμονή φέρνει ελπίδα. Κι η ελπίδα φέρνει πάντα χαρά. Όταν ελπίζεις, όλα μέσα σου αλλάζουν χρώμα. Δεν είναι ποτέ πολύ σκούρα. Πάντα μπαίνει λίγο φως, τόσο όσο πρέπει για να σου θυμίσει πως ζεις!
Ζεις. Και ειναι όμορφη η ζωή. Είναι ομορφη η άνοιξη και οι αμυγδαλιές που ανθίζουν. Είναι όμορφα τα μάτια σου. Πολύ. Μη κλαίς, να ελπίζεις. Να ελπίζεις στη ζωή και να επιμένεις πολύ. Μην κουράζεσαι! Τίποτα όμορφο δεν έρχεται χωρίς κόπο, φροντίδα και αγάπη.
Απόλαυσε ό,τι κι αν κάνεις, κάθε λεπτό σου. Γέμισε με μαγεία την πιο απλή στιγμή και θα καταλάβεις αμέσως…