Είμαι απλά ένα παιδί, που ζητώ αγάπη και ασφάλεια..

Γράφει η Στέλλα Γρηγοροπούλου

Είμαι μόνο ένα παιδί!

Ένα παιδί που δεν ζήτησε να έρθει σε αυτόν τον κόσμο.

Δεν σας ζήτησα να με γεννήσετε.

Άρα, απαιτώ να με σέβεστε όπως εγώ εσάς.

Ήρθε η ώρα λοιπόν να βάλω τους όρους μου.

Μικρούλη είμαι όχι χαζό…

Δεν θα με χτυπάτε επειδή είστε πιο ψηλοί από εμένα.

Πονάω και φοβάμαι. Πολύ!

Δεν θα μου επιβάλλετε τη γνώμη σας επειδή ξέρετε πιο πολλά από εμένα.

Θα με συμβουλεύετε.

Μάλιστα!

Θα μου δίνετε επιλογές ώστε να μπορέσω να κάνω λάθη για να μάθω.

Αμέ!

Θα με συμβουλεύετε και θα μου μαθαίνετε όσα ξέρετε για να μπορέσω να μάθω και εγώ με τη σειρά μου.

Δεν θα μου φωνάζετε.

Ακούω ξέρετε.  Η μήτρα της μαμάς μου είχε και αυτιά να μου δώσει. Περίεργο ε;

Θέλω Αγάπη και μόνο Αγάπη για να μεγαλώσω σωστά.

Τα παλάτια δεν μου χρειάζονται.

Τα χρυσάφια το ίδιο.

Μπορώ να παίξω και με ένα πλαστικό ποτήρι.

Θέλω λίγα για να μπορέσω να ζήσω σε αυτόν τον μυστήριο κόσμο.

Που για αρχή ο κόσμος μου δεν έχει καν χρώματα…

Έχει μόνο μυρωδιές. Από αυτές σας αναγνωρίζω άνθρωποι.

Θέλω φιλιά, αγκαλιές, στιγμές με τους δικούς μου.

Με εσένα Μαμά μου!

Με εσένα Μπαμπά μου!

Δεν μπορώ καν να δω τον εαυτό μου στο καθρέφτη και όταν το κάνω, γουρλώνω τα μάτια και προσπαθώ να με καταλάβω.

Πόσο ακόμα εσάς που φαντάζετε τόσο μεγάλοι και περίεργοι.

Όταν πονάω κλαίω γιατί δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο για να με καταλάβετε.

Όταν πεινάω το ίδιο.

Το κλάμα είναι η φωνή μου.

Δεν θέλω να μου μιλάτε άσχημα και να με μαλώνετε για πράγματα που για εσάς είναι αυτονόητα.

Για εμένα δεν είναι.

Εγώ στα όνειρά μου βλέπω μόνο κινούμενα αρκουδάκια και ουράνια τόξα!

Μόλις ήρθα στη ζωή και δεν ξέρω καν που είμαι, ποιος είμαι, γιατί υπάρχω.

Θέλω τρυφερότητα και επεξηγήσεις στα δικά μου μέτρα.

Κάποτε ήσασταν και θα έρθετε πάλι στη θέση μου.

Θυμήσου λίγο, έστω για λίγο, πως ήσουν, σκεφτόσουν και αντιδρούσες σαν παιδί.

Τα χρόνια περνάνε και μας γυρνάνε πίσω σε αυτή την ηλικία…

Στο μυαλό τουλάχιστον και στις ανάγκες επιβίωσης.

Όλοι θα γίνουμε πάλι “μωρά” και θα κοιτάμε με αυτό το παράξενο βλέμμα χωρίς να καταλαβαίνουμε.

Μείνε δίπλα μου γιατί σε έχω ανάγκη!

Γιατί όταν φοβάμαι γκρεμίζεται ο κόσμος μου.

Όπως όταν τα πυργάκια που φτιάχνω στην άμμο και γκρεμίζονται και μετά κλαίω λες και ήρθε η καταστροφή του κόσμου.

Για εμένα είναι ξέρεις!

Είμαι μόνο ένα παιδί!

Μόνο εσένα έχω να μου δείχνεις την όμορφη πλευρά της ζωής.

Αυτής της μιας και μοναδικής ζωής που δεν ζήτησα να έρθω.

Εσύ το επέλεξες για εμένα.

Για αυτό μείνε δίπλα μου και δώσε μου όση περισσότερη Αγάπη μπορείς με όλα της τα παρελκόμενα.

Είμαι μόνο ένα παιδί!

Μην το ξεχνάς.