Δεν θέλω να προσέχω, να αγαπώ και να αγαπιέμαι θέλω..

Γράφει η Νατάσσα Σπύρου

Να προσέχεις!
Να προσέχεις, γιατί τούτος ο κόσμος είναι σκληρός κι απάνθρωπος, να προσέχεις τα λόγια σου, τις παρέες σου, τον άνθρωπο που έχεις πλάι σου. Να προσέχεις τους φίλους και τις πισώπλατες μαχαιριές. Όλη η ζωή μας ένα τεράστιο «να προσέχεις».
Δεν θέλω να προσέχω πια! Βαρέθηκα να είμαι πάντα εγώ αυτή που πρέπει να προσέχει. Δεν με ακουμπά πια η κακία των ανθρώπων, δεν με ακουμπούν τα λόγια που σαν πέτρες πέφτουν στην πλάτη μου, ούτε οι φίλοι που με πρόδωσαν και δεν έμειναν τελικά στη ζωή μου. Μα ούτε και οι έρωτες που πέρασαν και έφυγαν, γιατί αν άξιζαν πίστεψέ με θα είχα δώσει μάχη να τους κρατήσω πλάι μου.
Μεγάλωσα αρκετά και είναι καιρός να αποδεχτώ τον εαυτό μου. Με τα σωστά και τα λάθη μου στοιβαγμένα στη βαλίτσα της ζωής μου, θα προχωρήσω χωρίς δεύτερες σκέψεις και μισές ματιές. Η ζωή είναι για να τη ζούμε και όχι για να την κοιτάζουμε από την κλειδαρότρυπα. Εξάλλου αυτή προχωρά είτε με μας, είτε χωρίς εμάς. Επιλογή μου να προχωρήσω μαζί της και όσοι πιστοί προσέλθετε!
Δεν θέλω να προσέχω, θέλω να αγαπηθώ για αυτό που είμαι και όχι για αυτό που θα ήθελαν να είμαι. Δύσκολες οι σχέσεις, συμφωνώ, αλλά μέσα από αυτή τη δυσκολία βγαίνουμε νικητές και μαθαίνουμε να δίνουμε αξία σε ότι πραγματικά αξίζει. Δείγμα ωριμότητας να μην αντιδράς σε κάθε κατάσταση που χαρακώνει την αξιοπρέπεια σου απλά να φεύγεις και να αφήνεις τους ανόητους να φέρονται ανόητα.
Τέλεια δεν είμαι και δεν θα γίνω ποτέ και ούτε το επιθυμώ. Ούτε τέλειους ανθρώπους γυρεύω, μόνο ανθρώπους που να ταιριάζουν οι ατέλειες μας ψάχνω, για να συμπληρώσω το κολάζ της ζωής μου.
Η ζωή δεν είναι μόνο ανηφόρα, έχει και κατηφόρα και σταυροδρόμια και η πορεία μας σ αυτήν γίνεται ευκολότερη όταν έχουμε τους σωστούς ανθρώπους δίπλα μας. Πλάι μας! Ούτε πίσω, ούτε μπροστά μας. Αγάπη, φιλία, έρωτας, σεβασμός, αξιοπρέπεια, λάθη και σωστά. Εγώ για σένα και εσύ για μένα. Έτσι τη θέλω τη ζωή μου και αυτό θα διεκδικώ μέχρι τέλους. Εκπτώσεις δεν κάνω και δεν ζητώ να μου κάνει κανείς.
Και αν πρέπει να «προσέχω» τα λόγια μου, τις σκέψεις μου, το βλέμμα μου αυτό είναι φόβος, και εγώ δεν θέλω να φοβάμαι. Θέλω να ζω ελεύθερη μέσα σε ένα κύκλο γεμάτο από αγάπη.
Δεν μ’ αγγίζουν τα λόγια σας λοιπόν, κλείνω τον κύκλο μου και κρατώ μέσα σ αυτόν όσους μ αγαπούν και αγαπάω.
Δεν θέλω να προσέχω, θέλω να είμαι καλά και ευτυχισμένη. Έλα, μπες στον κύκλο μου και πάμε μαζί!