Τα σημάδια σου είναι η απόδειξη πως πάλεψες και νίκησες

Γράφει η Λιάνα Ζαφειράτου

Σου έχω πει ποτέ πόσο περήφανη είμαι για σένα; Πόσο θαυμάζω τα σημάδια σου; Μην τα κρύβεις σε παρακαλώ, όχι πια, όχι από μένα. Ξέρω ότι έκανες πολύ δρόμο για να φτάσεις εδώ και ίσως για κάποια πράγματα να πρέπει να τρέξεις και άλλο, αλλά δεν σε φοβάμαι, ξέρω ότι θα το κάνεις

Μπορεί κάποια πράγματα να σε έριξαν, αλλά πλέον φαίνεται καθαρά ότι δεν σε νίκησαν! Σε πείσμα καιρών και ανθρώπων σηκώθηκες, πάλεψες, πήγες παρακάτω… Σε καιρούς δύσκολους βρήκες την άκρη να κάνεις αυτό που θες και όχι μόνο. Ξαναγύρισες στα “θρανία” για να γίνεις καλύτερος. Είναι τόσο δικό σου αυτό, που δεν μπορεί να στο πάρει κάνεις όσο και να θέλει.

Μη τα φοβάσαι τα σημάδια σου και να μην ντρέπεσαι για αυτά. Είναι η απόδειξη πως πάλεψες και νίκησες, πως είσαι ακόμα εδώ, όρθιος και περήφανος. Πάντα ήσουν περήφανος, με την καλή έννοια, ή για να είμαι πιο ακριβής, πάντα έβλεπα τη δύναμη μέσα σου. Αυτή την ήρεμη δύναμη που λέω εγώ, χωρίς ακρότητες, φανφάρες και χωρίς να την επιδεικνύεις σαν παγώνι ψεύτικο. Αυτή που φαίνεται στα μάτια σου και αυτή τη δύναμη που νιώθω όταν με κρατάς αγκαλιά.

Την επόμενη φορά που θα σκεφτείς ότι δεν μπορείς να κάνεις κάτι, την επόμενη φορά που κάποιος “έξυπνος” αποφασίσει για σένα ότι δεν μπορείς, κοίτα ξανά στον καθρέφτη και δες πόσο μακρυά έχεις φτάσει. Ακόμη και αν δεν έχεις καθρέφτη, δες εσένα όπως σε βλέπω εγώ, ριξτου ένα βλέμμα δικό σου που τα λέει όλα και πες του:
“Δεν μπορώ λες, ε; Κοίτα με!”.
Είμαι πολύ περήφανη για σένα και θέλω να το ξέρεις.