Ο έρωτας χωρίς αγάπη, μοιάζει με γλυκό χωρίς ζάχαρη μωρό μου!

Γράφει η Ζωή Τριανταφυλλοπούλου

Τι με κοιτάζεις εφ’ υψηλού και υπεροπτικά μου λες; Σου φαίνομαι μικρούλης, σκανταλιάρης παρορμητικός κι ανώριμος. Άσε ξέρω.
Παίζω με τις καρδιές των άλλων, τις δοκιμάζω να δω πόσο στα κόκκινα μπορούν να χτυπάνε. Πόσο πέρα από τον εαυτό, το κορμί, την ψυχή φτάνουν. Να κομματιαστούν, να χαριστούν στα χέρια ενός άλλου, του ιδανικού για χάρη μου αλλού μισού!

Εσύ όμως είσαι αλλιώς. Πολύ φιλοσοφημένη, πολύ πιο ώριμη, σαν καλό παλιό κρασί που απολαμβάνεις διάρκεια κι όχι ένταση, σιωπή κι όχι παθιάρικα βογγητά. Είσαι η αγάπη βλέπεις. Είσαι η μεγάλη ευχή, η ύψιστη ελπίδα όλων. Εμένα τον κατεργαράκο έρωτα με προσπερνάς εύκολα αν κι από μένα πολλές φορές γεννιέσαι. Εύχεσαι να είσαι η συνέχεια μου. Εύχεσαι να προλάβω να τσιγκλήσω, να τρυπήσω με τα βελάκια μου τόσο καλά την καρδιά τους που εσύ να κάνεις μεγαλοπρεπή εμφάνιση με την μακριά σου τουαλέτα, αυτή τη στολισμένη πετράδια «σ αγαπώ» και χάντρες από «μαζί για πάντα». Να να στρογγυλοκαθίσεις στα σαλόνια της Ύπαρξης τους κι όλοι να σε νιώθουν σαν την ιδανική φιλοξενούμενη.

Μικρέ τέλειωσες; Άδικα τα βάζεις μαζί μου. Μόνο ως παιδιάστικό, παραπονιάρικο παραλήρημα δέχομαι ότι είπες. Σου χρειάζεται να καταλάβεις ότι είσαι η αφορμή μου . Είσαι το κάλεσμα μου μου για να έρθω να στρογγυλοκαθίσω όπως λες. Και μας αναζητούν οι άνθρωποι. Και τους δύο μας. Είμαστε η ελπίδα τους, η δύναμη τους να γυρίζουν τη γη. Εσύ και μετά εγώ φτιάχνουμε ζωή, γεννάμε το αύριο. Μας τραγουδούν. Γράφουν αράδες, στίχους, βιβλία ολόκληρα στο όνομά μας. Μας ξορκίζουν και μας ονειρεύονται παράλληλα. Προσπαθούν να μας ερμηνεύσουν ακόμη κι επιστημονικά. Είμαστε θέμα συζήτησης σχεδόν σε κάθε παρέα, ανεξαρτήτως σύνθεσης της.

Έλα κράτησε μου το χέρι και πάμε να διαλέξουμε τους επόμενους μισούς που νομίζουν ότι αναζητούν το ολόκληρό τους στη σύνδεση με την άλλη απέναντι , το άλλο διπλανό κορμί με αυτά τα μάτια που θα γίνουν σε λίγο όλος ο κόσμος τους

Πάμε να σκορπίσουμε λίγη μαγεία στον κόσμο. Το ‘χει περισσότερο ανάγκη νιώθω από ποτέ.

Έλα γιατί έρχονται Χριστούγεννα. Και Χριστούγεννα χωρίς εμάς είναι σαν γλυκό χωρίς ζάχαρη…