Γράφει η Ειρήνη Σταυρακάκη
Θέλει κότσια η συγγνώμη, το να παραδέχεσαι πως κάνεις το λάθος και η γνώμη σου δεν ειν αυθεντία. Είναι πολύ δύσκολο να τσαλακώσεις εγωισμούς, να χαλάσεις χατίρια και να ξεβολευτείς απ’ τη θέση σου. Είναι μια δύναμη που βρίσκεται μέσα μας, θέλει φροντίδα και αγάπη του εαυτού μας. Αν δε παραδεχτείς το λάθος σου ενώπιον όλων, ποιος ο λόγος να κρύβεσαι στη μάσκα του εαυτού σου;
Όπως σου είπα θέλει μαγκιά και δύναμη ψυχής. Κάθε λάθος σου είναι η πορεία που χαράζεις ανάμεσα στο πλήθος, το αγκάθι που συναντάς και σε κάνει πιο δυνατό στη ζωή. Θέλει και μεράκι να είσαι ο εαυτός σου. Να αγαπάς κάθε σου μέρα και να ξυπνάς με ενέργεια και διάθεση να κατακτήσεις τον κόσμο. Να θέλεις βαθιές ανάσες ώσπου τα πνευμόνια να σκάσουν και η σκέψη να γίνει αερικό.
Όποιος δε μπορεί να παραδεχτεί το λάθος του δεν έχει θέση ανάμεσα στους φίλους. Κάθε φιλία είναι ανιδιοτελής, ειλικρινής , μια προέκταση του εαυτού μας. Κανένας δε μπορεί να έχει πάντα δίκιο, να βλέπει σφαιρικά καταστάσεις και να κρίνει τα πάντα. Είναι αστείο να ζεις σε ένα γυάλινο κόσμο. Τα βήματά μας όσο κι αν το θέλουμε ποτέ δεν είναι σταθερά και προβλέψιμα. Πάντοτε υπάρχει ένας αστάθμητος παράγοντας, ένα «αν», «θα μπορούσε», «ίσως».
Οι ανθρώπινες σχέσεις δεν είναι καλό να περιτυλίγονται από ψέμα, εγωισμό και αυταπάτες. Η ειλικρίνεια, η αγάπη για μας και τους γύρω μας θα μπορούσε να αλλάξει κάθε στιγμή μας, κάθε λεπτό μας, κάθε εικόνα θαμπή που υπάρχει στη μνήμη. Πόσες αναμνήσεις βάφτηκαν με χρώματα μελανά και ήταν υπεύθυνο το ψέμα; Για σκέψου… Σίγουρα θα ήταν παραπάνω από μία, μην το ψάχνεις πολύ.
Μια συγγνώμη θα έθετε βάσεις για μια ομορφότερη καθημερινότητα, γεμάτη χρώματα, όνειρα και φωτεινές στιγμές μεταξύ μας. Κάθε στιγμή της ημέρας μας είναι ιδιαίτερη, μοναδική αρκεί να ξέρεις να τη χρωματίσεις με ειλικρίνεια, σεβασμό και αγάπη.