Γράφει η Ιωάννα Ντρε
Σε αυτού του δρόμου τη γωνιά για άλλη μια φορά συναντηθήκαμε τυχαία. Αυτή τη φορά όμως ήταν όλα γύρω τόσο ήρεμα! Κανείς δεν περνούσε από κει τη στιγμή αυτή. Λες και το σύμπαν είχε συνωμοτήσει για να είμαστε μόνο εμείς οι δυο στο σημείο τούτο.
Θέλω να το εκμεταλλευτώ αυτό και να σου φωνάξω να μείνεις λίγο ακόμα μαζί μου και να με αφήσεις να σε κοιτάξω άλλη μια φορά στα μάτια, για να κρατήσω το βλέμμα σου σαν φυλαχτό τις ώρες που θα μου λείπεις. Και είναι πολλές αυτές οι ώρεςν που νιώθω το απέραντο κενό σου στη ζωή μου.
Θέλω να με αφήσεις να σε φιλήσω για μία και μοναδική φορά. Να γευτώ τη γεύση από τα χείλη σου. Θέλω να μάθω τώρα πως φιλάς και να δω αν με ποθείς όπως εγώ. Άφησέ με να σε αγκαλιάσω. Μονάχα μια αγκαλιά σου λαχταρώ για να σε κρατήσω τόσο σφιχτά που να μη μπορεί κανένας και τίποτα να σε πάρει μακριά μου. Άφησέ με να γίνω η σκιά σου γιατί δεν αντέχω κάθε φορά να σε αφήνω να φεύγεις. Άφησε με να σε αγαπάω με τον δικό μου τρόπο και μη με εμποδίζεις να στο δείχνω, αφού δε μπορώ να στο πω. Άσε με να χορτάσω τη στιγμή μαζί σου και ας διαρκεί ελάχιστα.
Απλά άσε με.
Αλλιώς… μάθε μου τον τρόπο για να πάψω να σε αγαπώ. Το ξέρω όμως πως δεν μπορείς, γιατί η αγάπη δε λειτουργεί με διακόπτη, ούτε υπάρχει κάποια τεχνική απενεργοποίησής της.
Γι αυτό σου λέω άσε με να ζω εφόσον ζεις. Η πνοή σου να γίνει πνοή μου και αυτό ας είναι το μοναδικό πράγμα που μπορεί να μας ενώσει.
Join the discussion