Έλα να με πάρεις από δω.. αφού ποτέ δεν έφυγες στ’ αλήθεια

Γράφει η Αριάδνη Αρβανίτη

Έλα να με πάρεις από εδώ. Έλα να με πάρεις από όλους και από όλα. Από την μίζερη και ζοφερή πραγματικότητά μου, από όλα αυτά που με βαραίνουν και πρέπει να τα θεωρώ δικά μου από την ημέρα που έφυγες, από την ημέρα που αποφάσισες ότι θες και μπορείς να ζεις χωρίς εμένα και χωρίς εμάς. Από την ημέρα που κατάλαβες ότι πλέον δεν με χρειάζεσαι στη ζωή σου και δεν θες για κανένα λόγο να αποτελώ στοιχείο της καθημερινότητάς σου.

Έλα να ανάψεις ξανά φως μες στα σκοτάδια μου. Γιατί η νύχτες μου διαδέχονται απανωτά η μία την άλλη και ο ήλιος αρνείται πεισματικά να τρυπώσει στα παραθυρόφυλλα τις ψυχής μου. Έλα γιατί όλες οι εικόνες μου έχουν εσένα μέσα τους και όλα μου τα σχέδια έχουν την μορφή σου. Η μυρωδιά σου ποτέ δεν έφυγε από τα σεντόνια μου και ότι και αν αγγίξω έχει κάτι από την αύρα σου, κάτι από εσένα.

Έλα γιατί ποτέ σου δεν έφυγες στα αλήθεια…

Έλα να με πάρεις από όλα αυτά που με βαραίνουν. Από όλα αυτά που πρέπει να αφήσω πίσω μου και φοβάμαι να το κάνω. Έλα να με σώσεις από τις αναμνήσεις  μας-βαρέθηκα να βουλιάζω μέσα τους και να πνίγομαι μέσα σε αυτές. Έλα να με πάρεις από όλους αυτούς τους τυχαίους που έχω καθημερινά δίπλα μου. Να με σώσεις από όσα αναλώνομαι και σε όσα ξοδεύομαι. Να πιαστούμε χέρι με χέρι ξανά και να μην μας νοιάζει τίποτα, ούτε ο κόσμος ούτε ο χρόνος. Γιατί ο κόσμος είναι πολύς και ο χρόνος μας λίγος. Έλα να αδιαφορήσουμε μαζί για όλα….

Έλα να με φιλήσεις  ξανά για καληνύχτα.

Έλα γιατί για να ευτυχίσω ξανά κατάλαβα πως πρέπει να σε κάνω εσένα πρώτα ευτυχισμένο. Να σε κάνω να γελάς ξανά. Όχι όπως τότε, όπως είχαμε καταλήξει. Όπως παλιά, όταν ήμασταν στις αρχές της σχέσης μας και γελάγαμε μέσα από την καρδιά μας, χωρίς λόγους και αιτίες, απλά, σαν παιδιά…  Να με κάνεις να με αγαπήσω ξανά και να με δω μέσα από τα μάτια σου, να φαντάζω και πάλι ιδανική και πανέμορφη.

Έλα για να γίνουν όλα ξανά πιο εύκολα…