Κι όταν σε λυπηθεί φίλε, την έχεις χάσει οριστικά

Γράφει η Μαρία Χριστοδούλου

Συνηθισμένες συμπεριφορές, συμπεριφορές του όχλου, προβλέψιμες σαν όλες τις άλλες! Προσωπικότητες που δίνουν για λίγο απλά και μόνο γιατί έχουν ένα αυτοσκοπό.
Να σε κερδίσουν και να φύγουν!

Προσωπικότητες χαμηλής αυτοεκτίμησης που θέλουν να ανυψωθούν πατώντας επί πτωμάτων για να νοιώσουν δύναμη και ικανοποίηση! Άνθρωποι που ζουν με οφθαλμαπάτες…γιατί ποτέ δεν κερδίζεις κανέναν με αυτόν το τρόπο, ποτέ δεν θα σε αποκαλέσει σαν τον άνθρωπο της, παρά μόνο σαν τον μαλάκα της ζωής της!

Μάτια μου δεν την κέρδισες ποτέ, μοναχά την πλήγωσες! Την θύμωσες για τα παραμυθάκια που πουλούσες γιατί ήσουν τόσο δειλός να δείξεις το πoιόν σου, προφανώς ήξερες πως δεν ήσουν αρκετά καλός και αποφάσισες να υποδυθείς κάποιον άλλον!

Και όταν την δεις με τον άνθρωπο της θα ξέρεις πόσο λίγος ήσουν, ήσουν μια μπόρα που πέρασε, ένας βαρύς χειμώνας που μελάνιαζε το κορμί της, ένα καλοκαίρι καύσωνα που δεν την άφηνε να ανασάνει! Ήσουν και εσύ σαν τους πλείστους που άκουγε ιστορίες από φίλες.
Ήσουν και εσύ κάτι το συνηθισμένο, το προβλέψιμο!

Tώρα πια χαμογελάει από τα έγκατα της ψυχής της! Αυτόν τον θαυμάζει!

Αυτός ήταν εκεί να απαλύνει κάθε πληγή, αυτός ήταν εκεί να ξαναχτίσει ότι εσύ γκρέμισες! Αυτός δεν την ήθελε για λίγο, δεν την ήθελε για το όμορφο πρόσωπο και το τσαχπίνικο της τρόπο, αυτός αγάπησε το είναι της, αυτός αγάπησε την ψυχή της!

Αυτός δεν την ήθελε για να ανυψώσει τον αντρικό του εγώ αλλά για να την κάνει πάντα να γελάει! Αυτός στα δύσκολα ήταν πάντα εκεί και αυτή χανότανε στην αγκαλιά του! Έμαθε να την ακούει στη σιωπή της και έκανε τους φόβους της να τρομάζουν και να φεύγουν! Διάβαζε τα μάτια της που κάποιες φόρες βούρκωναν χωρίς λόγο και δεν την έκρινε ποτέ!

Κάποιες φορές ερχόταν η διαδικασία σύγκρισης και τότε σκέφτηκε, τότε ένιωσε πως ήσουν τόσο λίγος!
Ανεπαρκής στα αισθήματα, τόσο μικρόψυχος που στο τέλος ένοιωσε λύπη για σένα!

Δεν την κέρδισες ποτέ μάτια μου…τώρα πια σε λυπάται!