Έχεις γνωρίσει άνθρωπο που να μιλάτε με τα μάτια;

Γράφει η Κική Γιοβανοπούλου.

Πόσο παράξενο συναίσθημα να έχεις μπροστά σου κάποιον που ίσως δεν γνώριζες μέχρι χτες κι όμως τα βλέμματά σας να μπορούν να επικοινωνήσουν απόλυτα;
Πόσο μαγικό και συνάμα τρομαχτικό, μπορεί να είναι το να συνωμοτείς χωρίς να λες λέξη, με κάποιον που μέχρι χτες δεν γνώριζες καν την ύπαρξή του;

Έχεις αλήθεια γνωρίσει άνθρωπο που να μιλάτε με τα μάτια;
Έχεις γνωρίσει άνθρωπο που απ’την πρώτη στιγμή να μπορεί να αισθανθεί τον φόβο, την αμηχανία, την ηρεμία, την χαρά, την θλίψη σου;
Έχεις γνωρίσει άνθρωπο που απ’το πρώτο δευτερόλεπτο μπορεί να νιώσει τους χτύπους σου και να τους αγκαλιάσει ακριβώς με τον τρόπο που έχεις ανάγκη;

Πόσο όμορφο και συνάμα γοητευτικό, να μπορούν να μοιράζονται δυο καρδιές όσα νιώθουν, ακόμη κι αν δεν τολμούν να τα ξεστομίσουν;
Πόσο όμορφο και συνάμα γοητευτικό να μπορούν δυο ψυχές να χαρίζουν η μία στην άλλη όσα χρειάζονται, χωρίς να το ζητήσουν;

Έχεις αλήθεια γνωρίσει άνθρωπο που να μιλάτε με τα μάτια;
Ίσως νομίζεις πως αυτές οι άηχες συζητήσεις μπορούν να γίνουν μόνο ανάμεσα σε ανθρώπους που γνωρίζονται καλά.
Αλήθεια όμως, πιστεύεις πως η χημεία χρειάζεται χρόνο για να γεννηθεί;