Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου
Ναι, σε εσένα το λέω! Σε εσένα που ξύπνησες σήμερα το πρωί και δεν άντεξες να είσαι η δυνατή για όλους. Σε εσένα που έστω και τώρα αποφάσισες να βάλεις όρια σε εκείνους που εμπιστεύτηκες και ασύδωτα λεηλάτησαν τη ζωή σου. Σε εσένα που αποφάσισες να ξεκρεμάσεις από πάνω σου την ταμπέλα που σου φόρεσαν από παιδί και κραύγασες (όχι άηχα πια) είμαι κουρασμένη!
Ναι, σε εσένα το λέω! Σε εσένα που παλεύεις κάθε μέρα με την καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου και εξαντλημένη ακόμα, συνεχίζεις να προσπαθείς. Συνεχίζεις να παλεύεις για “τους ανθρώπους σου”. Συνεχίζεις να στέκεσαι εκεί, κι ας ξέρεις πως σε κοιτούν και δεν σε βλέπουν.
Ναι, σε εσένα το λέω! Σε εσένα που σήμερα κοίταξες το είδωλό σου στον καθρέφτη και σχεδόν χρειάστηκε να ξανασυστηθείτε. Πότε θάμπωσες; Πότε χάθηκες;
Ξέρεις, λένε πως ο “εχθρός” σχεδόν πάντα, είναι εντός των τειχών. Εγώ θα σου πω, πως εχθρός σου, είναι όποιος σε απομακρύνει από τον εαυτό σου.
Ξέρεις, δεν είναι απλό πράγμα η κούραση. Δεν κουράζεται μια γυναίκα από τις δουλειές, τα παιδιά και την καθημερινότητα. Κουράζεται όταν απογοητεύεται. Κουράζεται όταν προσπαθεί να κρατήσει πάνω στο θρόνο τους, τους ανθρώπους της ζωής της. Κι εκείνοι, δεν κάνουν τίποτα γι’αυτό..
Κουράζεται όταν “ο βασιλιάς” αποδεικνύεται ξυλοπόδαρος κλόουν.
Κουράζεται όταν την θεωρούν δεδομένη. Κουράζεται όταν οι προσδοκίες της δίνουν ραντεβού με την αλήθεια.
Είσαι γενναία εσύ που σήμερα παλεύεις και ξεστομίζεις το “βοήθεια”. Δεν το τολμούν πολλές.
Ναι, δεν χρειάζεται να τα κάνεις όλα μόνη σου. Δεν χρειάζεται να καταπίνεις παράπονα. Δεν χρειάζεται να αποσιωπάς ανάγκες.
Είσαι γενναία ακριβώς επειδή ενώ έχεις το δικαίωμα να τα παρατήσεις, δεν το κάνεις.
Συνεχίζεις, παλεύεις, δίνεις μάχες! Άλλες τις χάνεις, άλλες τις κερδίζεις, μα δεν τα παρατάς!
Σπας τα μούτρα σου και σηκώνεσαι ξανά και ξανά και ξανά. Κι αυτό μικρή μου, το λένε γενναιότητα! Και γι’αυτό, πρέπει να είσαι περήφανη για τον εαυτό σου! ΠΟΛΥ!
Εγώ πάντως, είμαι περήφανη για εσένα!